Άννα Πρέλεβιτς: Selfies, συγκίνηση και όλα όσα έζησα φέτος στον μαραθώνιο

Στον Κλασικό Μαραθώνιο της Αθήνας δεν υπάρχει περίπτωση να μην δεις τουλάχιστον 100 γνωστούς σου.
Άννα Πρέλεβιτς: Selfies, συγκίνηση και όλα όσα έζησα φέτος στον μαραθώνιο



Προσπάθησα να ξαπλώσω αλλά η αδρεναλίνη που νιώθω ακόμα δεν μου το επιτρέπει, οπότε είπα να το εκμεταλλευτώ. Σας γράφω λίγο μετά τον τερματισμό μου στον 32ο Μαραθώνιο της Αθήνας. Τέταρτη χρονιά φέτος που συμμετέχω ως δρομέας των 5 χλμ και τρίτη χρόνια που τρέχω για τον αγώνα κατά των Διαταραχών Πρόληψης Τροφής με την ΑΝΑΣΑ running team με την υποστήριξη της WIND.

Ας ξεκινήσω με το πόσο τέλειο καιρό είχαμε σήμερα. Φαινόταν βέβαια από τις 5 π.μ που είχα ξυπνήσει. Λες και σου έλεγε η Αθήνα "Τέρμα η βροχή. Σήμερα πάμε για τρέξιμο". Φέτος ο αγώνας των 5 χιλιομέτρων ξεκίνησε 1 ώρα πιο νωρίς. Μόλις πήγε 7:50 πήραμε όλοι (περίπου 18,000 δρομείς) μια βαθιά ΑΝΑΣΑ, ακούσαμε τον πυροβολισμό της εκκίνησης και ξεκινήσαμε να ζούμε αυτή την μοναδική εμπειρία, άλλοι για πρώτη φορά και άλλοι όχι, όπως και εγώ, νιώθοντας όμως το ίδιο συγκινημένοι.

Στον Κλασικό Μαραθώνιο της Αθήνας  δεν υπάρχει περίπτωση να μην δεις τουλάχιστον 100 γνωστούς σου. Είναι πολύ ενθαρρυντικό να βλέπεις πως ο κόσμος πλέον αγκαλιάζει τέτοιες διοργανώσεις και τους εντάσσει στην κουλτούρα του. Δεν υπάρχουν λόγια να περιγράψω αυτό που έζησαν σήμερα όσοι παραβρέθηκαν στο κέντρο της Αθήνας είτε ως αθλητές είτε ως θεατές.  Άνθρωποι όλων των ηλικιών, Έλληνες και ξένοι χρωμάτισαν τους δρόμους της Αθήνας.  Θετική ενέργεια  ξεχείλιζε από παντού δημιουργώντας απίστευτα συναισθήματα. Η μπάντα με τα τύμπανα που έπαιζε συνεχώς σε διάφορα σημεία της διαδρομής έδινε κουράγιο και δύναμη σε όλους του δρομείς με το ρυθμό της. Θεατές και περαστικοί  εμψύχωναν τους αθλητές φωνάζοντας «μπράβο» κάθε στιγμή της διαδρομής.

Αξέχαστη, ανεπανάληπτη και μοναδική στιγμή ο τερματισμός στο Καλλιμάρμαρο.

 Η σημερινή μέρα ήταν μία γιορτή του αθλητισμού που ένωσε για άλλη μια φορά όλο τον κόσμο και έστω και προσωρινά τον έκανε να χαμογελάσει και να ξεχάσει τα καθημερινά του προβλήματά. Όπως λέμε και στην ΑΝΑΣΑ, "Νίκη είναι και μόνο η συμμετοχή"! Τα πολλά συγχαρητήρια τα αξίζουν φυσικά οι δρομείς που έτρεξαν τα 42 χιλιόμετρα. Μακάρι μια μέρα να έχω το κουράγιο να το δοκιμάσω και αυτό. Προς το παρόν είμαι απολύτως ικανοποιημένη με τα 5 χλμ!

 Υ.Π: Επειδή από μια τέτοια οργάνωση δεν λείπουν ποτέ οι φωτογραφίες.. δείτε μερικά στιγμιότυπα :)