Ο Θάνος έζησε μια ακραία ζωή γεμάτη αντιφάσεις και έμαθε από νωρίς ότι βαθειά επικοινωνία σημαίνει κατανόηση. Είτε αυτό σήμαινε θεό είτε λαϊκή πίστα. Σαν παιδί έζησε σχεδόν στα χέρια του θεού σαν παπαδάκι στην Αρτάκη.
Από τον Πάνο Ζόγκα
«Κρατούσα τα κλειδιά και τα μυστικά της εκκλησίας του χωριού. Ήξερα απ'έξω όλα τα απολυτίκια, νήστευα λυσσασμένα και αν κανείς τολμούσε να πει ''φάε δεν πειράζει παιδάκι είσαι"' γινόταν αυτομάτως εχθρός μου.
Σκέψου, επειδή οι αρραβώνες του αδελφού μου θα γινόταν λίγο πριν τα Χριστούγεννα και ήταν περίοδος νηστείας, σκεφτόμουνα, παιδάκι τώρα, να απαιτήσω να φάω ειδικό μενού γιατί θεωρούσα ύψιστη αμαρτία, να παραβώ τους ηθικούς κανόνες. Φυσικά έφαγα μούτζες. Που να τρέχουν οι άνθρωποι να βρουν τις γαρίδες και τις καραβίδες, για να μην αμαρτήσω εγώ. »Το καλτ και το αντεργκράουντ σαν έννοιες ήταν ξένα σώματα στη ζωή του στην καθημερινή του έκφραση και στην παιδεία του.
Θα τα ανακαλύψει και θα αναζητήσει σ'αυτά την ποίηση και την τέχνη χρόνια μετά. Λες και ήταν προορισμένος απ'τη μοίρα να βρει τη σωτηρία της ψυχής του σε κάθε τι που ήταν παραβατικό, ''ιερόσυλο '' και διαφορετικό από το μέσο όρο. «Το αντεργκράουντ δεν το είχα ακουστά όμως αυτό μ'ακολουθούσε κατά πόδας. να βρει τη σωτηρία της ψυχής του σε κάθε τι που ήταν παραβατικό, ''ιερόσυλο '' και αποδιοπομπαίο από το μέσο όρο.
Τώρα που το ξανασκέφτομαι το πράγμα καταλήγω στο εξής Πάντα επέλεγα να υπηρετήσω και αφοσιωθώ σε χώρους που ήταν απαγορευτικοί σχεδόν υπερβατικοί για τον πολύ κόσμο. Όταν έμπαινα στο ιερό της εκκλησίας -απαγορευμένο για τους πιστούς, θυμάμαι είχα το ύφος του πρωταγωνιστή. Το ίδιο τηρουμένων των αναλογιών συνέβαινε και στα σκυλάδικα Επέλεγα να κάνω υπερβάσεις
ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΚΑΙ ΠΙΣΤΕΣ
Ποιες ήταν οι αντιδράσεις των ανθρώπων γύρω σου όταν εσυ ένα παιδί του Κουν και του Χατζιδάκι άρχισες να οργώνεις τις επαρχίες και τα σκυλάδικα;
Oλε ς μου οι φίλες σοκαρίστηκαν στην αρχή αλλά μετά ζήλεψαν αυτή την υπέροχη ζωή που αξιώθηκαν οι πρωταγωνίστριες του βιβλίου μου. Σιγά σιγά έγινε σλόγκαν όταν τους έλεγα πως αν κάποια ηταν ξύπνια- ασχετα με την εμφάνιση-τι θα μπορούσε να αποκομίσει Τις έλεγα πως μέχρι πολυκατοικία θα μπορούσε κάποια να κερδίσει. Αυτό το πήραν σαν αφορμή και ρωτούσε η κάθε μια-Εγώ Θάνο ;Θα'παιρνα πολυκατοικία; Η Μαλβίνα όταν το διάβασε ολοκληρωμένο το βιβλίο μου είπε, ότι αν μπορούσε, μόνο αυτή τη ζωή θα επέλεγε.
Κάποτε ένας ατζέντης τηλεφώνησε αφεντικό για να του κλείσει μπαλέτο και ο επιχειρηματίας πρώην γιδοβοσκός δεν ήξερε τι είναι το μπαλέτο. -Τρεις που φοράνε κάτι ρούχα και φαίνεται ο κώλος τους και μετά ξεβράκωτες χορεύουν τσιφτετέλια πάνω στα τραπέζια. απάντησε ο ατζέντης και ο Βλάχους ενθουσιασμένος έστειλε προκαταβολές.
Όταν Πάνο μου τέλειωσα τα μπουζούκια και άρχισα να συναναστρέφομαι διανοούμενους έπαθα την απογοήτευση της ζωής μου Είχα μάθει να βγάζω αμέτρητα λεφτά και να συνυπάρχω με ανθρώπους γενναιόδωρους με αισθήματα τραπέζια, κεράσματα και απλοχεριές. Όταν λοιπόν συνάντησα την κατινιά, την ίντριγκα και την ραδιουργία-οχι φυσικά όλοι- έπαθα ένα σοκ
Η ΤΑΙΝΙΑ ΚΑΙ ΑΛΛΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ
Όταν έγινε το φίλμ βασισμένο στο βιβλίο του έγινε τεράστια επιτυχία. Όμως για το Θάνο έγινε η αφορμή να ανακαλύψει ένα άσχημο αφιλόξενο πρόσωπο της σόου μπίζ. Ένιωθε και δικαίως ότι αγνοήθηκε.
«Απο την ταινία φτιάχτηκαν καινούργιες καριέρες, άνθρωποι καταξιωμένοι ξανα-δοξάστηκαν στο πολαπλούν και έμεινα στην άκρη να παρακολουθών στωικά συνεργάτες, πρωταγωνιστές στο φεστιβάλ , τηλεόραση και περιοδικά να μην αναφέρουν καν το όνομα μου, σαν μην υπήρξα ποτέ. Αφού λέω αν κάποια φορά συναντήσω την Μαξίμου, τον Κουρή και άλλους-που μεταξύ μας δεν θέλω καθόλου-να τους ρωτήσω Ξέρετε ότι η ταινία βασίστηκε στο βιβλίο μου; Οι ηθοποιοί της θεατρικής παράστασης από την πρώτη στιγμή μου ζητάνε παρασκήνια, κουτσομπολιά, κώδικες και κανόνες της τότε ζωής μου στα σκυλάδικα.
Οι πρωταγωνιστές της ταινίας, δεν μου το ζήτησαν ποτέ. Στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης πήραμε τόσα βραβεία και το όνομα μου δεν ακούστηκε πουθενά. Όταν τελείωσε το πανηγύρι εγκατέλειψα οριστικά την Αθήνα χωρίς δεύτερη σκέψη και αφοσιώθηκα στην περίθαλψη του πατέρα μου στη Αρτάκη που είχε αλτσχαιμερ. . Πήγα στο Φεστιβάλ Ταινιών Θεσσαλονίκης και το μετάνιωσα. Έτρεξα για μαλακιές Γιατί είναι μαλακιές...Παιδιά ηρεμήστε μόνο η αγάπη μένει. Πήραμε τόσα βραβεία και το όνομα μου δεν έπαιξε πουθενά.
Όταν εγώ θύμωσα που στην απονομή με γράψανε στ'αρχίδια τους και δεν ακούστηκε το όνομα μου, δεν ήταν για μένα. Εκείνο το βράδυ γινόταν από το κρατικό κανάλι live μετάδοση και το έβλεπε η μητέρα μου Και θύμωσε και την ένιωσα θλιμμένη Εμένα τι να με πειράξει;
Εγώ είχα περάσει σε άλλη διάσταση. Μετά από πολλές απώλειες που τσάκισαν τη ζωή μου και από διετή κατάθλιψη μετά από πρόταση της Κίρκης Καραλή επανέρχομαι στο φυσικό μου χώρο με το ίδιο μου βιβλίο, αλλά τώρα για θεατρική παράσταση. Το να γίνει το βιβλίο μου θεατρική παράσταση. Ήταν σαν να μου το χρωστούσε ο Θεός. ίσως και δεν είναι εγωιστικό θα'πρεπε να αποδοθούν με την πάροδο του χρόνου τελικά τα του Καίσαρος τω Καίσαρη. Εγώ πάντα θα ξαναγυρνάω στην Αρτάκη, γιατί όπως τόχω ξαναπεί, δεν υπάρχει πιο στέρεο έδαφος για την αγάπη από τη μνήμη.
ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΦΗΒΕΙΑ ΠΡΙΝ ΤΑ ΣΚΥΛΑΔΙΚΑ
Στην αρχή της σταδιοδρομίας γνώρισα μαγικούς ανθρώπους. Έδωσα στο Θέατρο τέχνης με απόσπασμα από Όνειρο του Σαίξπηρ μπροστά από έναν Κουν ξεκαρδισμένο στα γέλια και εγώ να θέλω να λιποθυμήσω -Από που είσαι; Ρώτησε ο Θεός -Από Νέα Αρτάκη σχεδόν ημιλιπόθυμος -Κοτούπουλα Μιμίκου απάντησε γελώντας σαν παιδί. Ο Κουν ο Μάνος, ο Μαρίνος η Λαμπέτη δεν αντικαθίστανται τον κώλο σας να χτυπάτε. Όταν μαθητής ακόμη είδα την Λαμπέτη στο ''ΚΑΠΑ'' στα μονόπρακτα του Κοκτώ είπα θεέ μου αυτό είναι τέχνη.
Αν δεν μπορείς να είσαι Λαμπέτη φίλε καλύτερα άστο .Εκτός ελαχίστων περιπτώσεων δεν ξαναείδα θέατρο. Από τότε δεν με συγκίνησε ποτέ κανείς. Όταν κατέβηκα από τις σκάλες της Μέδουσας με αμπέχωνο τότε πολιτικοποιημένος και ενταγμένος στο Επαναστατικό κομμουνιστικό κίνημα με Μαρία Δημητριάδη, Ανδρέα και Θάνο Μικρούτσικο, Αντώνη Καφετζόπουλο-αναζητώντας τον Μαρίνο για να αγοράσει κουπόνια για την Κύπρο. Και τον είδα να ερμηνεύει το ''Σε λίγο θα σβήσουν τα φώτα'' έμεινα εκστασιασμένος. Ξέχασα και Μάο και Μαοϊκή επανάσταση και το κόκκινο βιβλίο του Μάο που από τότε είναι αδιάβαστο Η τέχνη πλέον είναι ανήμπορη και Μάνο δεν θα αξιωθεί ούτε ο επόμενος αιώνας Σε ποιους να βρεις παρηγοριά;
Έχεις τώρα κάτι τύπους-ψιλοταλαντούχοι βέβαια και σου κάνουν πόζες, Αν δεν έχεις το ταλέντου του ανθρώπου που θα σαρώσει στο πέρασμά του τα πάντα, κάνε το σταυρό σου, δες τη δουλίτσα σου και πες κι'ένα ευχαριστώ που αξιώθηκες τέτοια ζηλευτή ζωή
Η ΝΕΑ ΣΟΟΥ ΜΠΙΖ – ΠΟΥ ΜΟΙΑΖΕΙ ΜΕ ΤΗ ΠΑΛΙΑ
Μιλάμε ώρες μιλάμε για πολλά. Για το τέλος θέλω να μιλήσουμε για το σήμερα. Τι συμβαίνει στην ελληνική σοου μπιζ αν υπάρχουν είδωλα αν υπάρχουν τέτοιες καταστάσεις καψούρας. Και για αυτό έχει άποψη.
Έχεις τώρα κάτι τύπους-ψιλοταλαντούχοι βέβαια και σου κάνουν πόζες, Αν δεν έχεις το ταλέντου του ανθρώπου που θα σαρώσει στο πέρασμά του τα πάντα, κάνε τουμπεκί ,το σταυρό σου, δες τη δουλίτσα σου και πες κι'ένα ευχαριστώ που αξιώθηκες τέτοια ζηλευτή ζωή. Βέβαια το κακό παράγινε και με την καινούργια φουρνιά δημοσιογράφων που έχουν απέναντι τη λαϊκή ντίβα και το μόνο τους μέλημα είναι να αποδείξουν ότι δεν ξέρει συντακτικό, όταν όλοι αυτοί οι περισπούδαστοι αγνοούν την ύπαρξη της δοτικής. Δεν μας ενδιαφέρει αγόρια αν η τάδε γνωρίζει Σαίξπηρ, που μεταξύ μας μπορεί να είναι πολύ πιο μορφωμένη από πολλές έντεχνες.
Στη μεγάλη της δόξα εσένα θα σ'είχε να κουβαλάς το βαλιτσάκι με τα καλλυντικά απ'το ένα χέρι και από το άλλο το πεκινουά το κατάλευκο. Ρώτησέ την για τα έντονα πάθη που δημιουργούσε στα καψούρα, για τα μαγαζιά που έκαιγαν για πάρτη της. Για δάνεια που χάνονταν στις πίστες. Αυτά θέλει να μάθει η νοικοκυρά, η γιατρός και η βοηθός αφροδισιολόγου και εσύ να πάς να μάθεις απ'εξω έστω ένα ποίημα του Καβάφη. Δεν με γοητεύει πια η στημένη και καλά σκηνοθετημένη τρέλα των καλλιτεχνών Κάποτε με εξίταρε τώρα να ξεράσω.
Η τέχνη πλέον είναι ανήμπορη και Μάνο δεν θα αξιωθεί ούτε ο επόμενος αιώνας Σε ποιους να βρεις παρηγοριά; Ας γίνουμε όλοι ακτιβιστές της αγάπης και ας εμπεδώσουμε την ατάκα της Μπλάνς Ντυμπουά από το λεωφορείο ο πόθος του Τέννεση Ουίλιαμς "δεν θέλω ρεαλισμό, θέλω μαγεία" Κάποτε είδα στο δρόμο μια ηλικιωμένη κυρία μακιγιαρισμένη άψογα μια παρακμιακή φιγούρα με ένα κατακόκκινο σάλι για λούσο που σερνόταν βρώμικο στο δρόμο Ασυναίσθητα συγκινήθηκα και της φώναξα είστε υπέροχη. Με κοίταξε χαρούμενη και απομακρύνθηκε. Γιατί κοροϊδεύεις το κόσμο με μάλωσε ο φίλος μου. Εγώ μου είπε θέλω να είμαι αντικειμενικός και να λέω μόνο αλήθειες. Εσεις που αγαπάτε την αντικοινωνικότητα αντέχετε τη δική σας αλήθεια ; Εν κατακλείδι θέλω να πω αυτό το εξής. Αν τα ψέματα κάνουν κάποιον ευτυχισμένο μην τα φοβάστε.
Αν ζούσε στην Ελλάδα Ο Ιονέσκο θα'χε σηκώσει τα χέρια. Η πείνα εξαθλιώνει εκατομμύρια Έλληνες και οι εκπομπές μαγειρικής έγιναν από τρεις πενήντα τρείς. Τα κέντρα διασκέδασης τσακίστηκαν με τα μεγάλα ονόματα να περιμένουν ένα Σάββατο για μεροκάματο, όμως οι εκπομπές για ταλέντα κάτι έγινε και εμφανίζονται σαν τις κατσαρίδες. Είναι σαν να κάνει πλάκα με τον πόνο του Έλληνα.
ΠΗΓΗ: Περιοδικό DownTown