Εxουν γραφτεί χιλιάδες βιβλία για το πως να βελτιώσουμε τον εαυτό μας. Πως δηλαδή να είμαστε χαρούμενοι, θετικοί, αισιόδοξοι και γεμάτοι αυτοπεποίθηση. Γίνονται σεμινάρια για όλα αυτά, γράφονται σχετικά άρθρα και το κυνήγι τις ευτυχίας συνεχίζεται.
Έρευνες που δημοσιεύονται καθημερινά δείχνουν ότι οι άνθρωποι κάθε χρόνο είναι λιγότερο ευτυχισμένοι. Κάθε πέρσι και καλύτερα που λέμε... Τελικά μήπως πρέπει σε κάποιες στιγμές της ζωής μας να βιώνουμε τις άσχημες στιγμές και να μην ψάχνουμε συνεχώς να βρίσκουμε τρόπους να τις αποφεύγουμε; O ψυχολόγος Τodd Kardashan σε συνέντευξή του στην Huffington Post, εξηγεί πως η αίσθηση ότι κάποιος πρέπει να αισθάνεται σε μόνιμη βάση καλά είναι τοξική και η επιδίωξη της ευτυχίας μπορεί να μας οδηγήσει σε λάθος κατεύθυνση. Εχει ενδιαφέρον να δούμε και αυτή την άποψη.
“Η επιστήμη είναι ξεκάθαρη. Οταν προσπαθούμε να κρύψουμε την αγωνία μας και τα συναισθήματά μας γινόμαστε λιγότεροι παραγωγικοί και καταλήγουμε συναισθηματικά σε χειρότερη κατάσταση” εξηγεί.
Πιστεύει πως η επιδίωξη της ευτυχίας είναι μια ισχυρή τάση αναζήτητης της άνεσης και αποφυγής της ταλαιπωρίας. Αρα, ποια είναι η λύση; Πρώτα απ 'όλα θα πρέπει ο καθένας που δεν αισθάνεται καλά να αγκαλιάσει τα προβλήματά του και τα συναισθήματα που νιώθει. Θα πρέπει σύμφωνα με τον Kardashan να καλλιεργηθεί η “συναισθηματική ευελιξία”, η ικανότητα δηλαδή να αναγνωρίζει ο καθένας την αξιοποίηση των κατάλληλων συναισθημάτων (θετικών ή αρνητικών) που ταιριάζουν στην κατάσταση στην οποία βρισκόμαστε. Παρακάτω μας εξηγεί πως τα αρνητικά συναισθήματα μπορούν να λειτουργήσουν θετικά.
1. Η ενοχή μας κάνει καλύτερους ανθρώπους
“Η ενοχή μας παρακινεί να γίνουμε κοινωνικά ευαίσθητοι και να φροντίζουμε περισσότερο τους διπλανούς μας. Για παράδειγμα, έρευνες έχουν δείξει πως οι ενήλικες είναι επιρρεπείς στο αίσθημα της ενοχής. Να οδηγήσουν δηλαδή πιωμένοι, να κλέψουν, να κάνουν χρήση ναρκωτικών ή να επιτεθούν σε κάποιον. Αν ο χαρακτήρας είναι η αντανάκλαση των πράξεών σου όταν κανείς δεν σε βλέπει, τότε το ηθικό συναίσθημα είναι ένα δομικό στοιχείο”.
2. Η αυτο-αμφιβολία βελτιώνει την απόδοση
“Η αμφιβολία είναι μια ψυχολογική κατάσταση που μας προτρέπει να κάνουμε απολογισμό των δεξιοτήτων μας και να εργαστούμε για τη βελτίωσή τους σε τομείς που ενδεχομένως να υστερούμε. Ο Karl Wheatley, ερευνητής από το Cleveland State University υποστηρίζει πως η αμφιβολία μπορεί να είναι ευεργετική τουλάχιστον στην περίπτωση των δασκάλων. Οι εκπαιδευτικοί βιώνουν την αβεβαιότητα σχετικά με τις επιδόσεις τους και αυτά τα συναισθήματα της τους ωθούν στη συνεργασία με άλλους. Προωθούν δηλαδή την προσωπική αντανάκλαση, τα κίνητρα και στην προσωπική ανάπτυξη”.
3. Το άγχος μας βοηθάει να λύσουμε προβλήματα
“Σε επικίνδυνες ζώνες το άγχος είναι αυτό που υπερισχύει. Δηλαδή όταν αντιλαμβανόμαστε κάποιο κίνδυνο και καλούμαστε να δώσουμε εμείς λύση, τότε το άγχος βοηθάει . Οι άνθρωποι σε τέτοιες περιπτώσεις ανακαλύπτουν γρήγορα λύσεις και όταν υπάρχει μία ομάδα γύρω τους (φίλοι, οικογένεια, συνάδελφοι) να μοιραστούν το πρόβλημα, τότε η επιτυχία είναι μεγαλύτερη.
4. Η απροσεξία μας κάνει πιο δημιουργικούς
Η δημιουργικότητα έχει συνδεθεί με την ασυνείδητη επώαση. Είμαστε εξοικειωμένοι με την ιδέα της στιγμής, σαν να άναψε μια λάμπα στο κεφάλι μας που ξαφνικά λύνει το πρόβλημα και παραδίδει μία ιδέα που κανείς δεν περίμενε. Υπάρχει κάτι εφευρετικό όταν αντιμετωπίζεις κάτι χαλαρά ή όταν δεν δίνεις και τόση μεγάλη προσοχή. Ερευνα υποστηρίζει πως η ιδέα της δημιουργικότητας λειτουργεί ύπουλα πάνω μας”.