O Στέφανος είναι 31 ετών, ηθοποιός και σκηνοθέτης και ο Γιώργος είναι 29 ετών, δάσκαλος yoga και χορευτής. Είναι μαζί σχεδόν πέντε χρόνια.
Έχουν αρραβωνιαστεί με βέρες από τιτάνιο τις οποίες δεν φορούν γιατί τελικά δεν τους βόλεψαν. Η πρόταση ήρθε από το Γιώργο που είναι πιο «παραδοσιακός» και η ανταλλαγή έγινε σε μ ια γιορτή με φίλους. Το Σύμφωνο δεν τους έχει χρειαστεί ποτέ ως τώρα και με τη μορφή που θα έχει και τα δικαιώματα που θα τους παρέχει, δεν πιστεύουν ότι θα αλλάξει σημαντικά τη ζωή τους. Ωστόσο θα το υπέγραφαν την επόμενη μέρα της ψήφισής του. Γιατί είναι ένα πρώτο βήμα.
«Χρειάζομαι κάτι χειροπιαστό, το θέλω εδώ και καιρό», λέει ο Στέφανος ενώ ξεκαθαρίζει ότι πρόκειται απλώς για ένα σκαλοπάτι, μέχρι να ανέβεις το επόμενο. Αυτό που θα επιτρέπει το γάμο και θα τους παρέχει τη δυνατότητα να κάνουν οικογένεια. Γιατί οι ίδιοι προέρχονται από καλές οικογένειες.
Η μητέρα του Στέφανου δεν ρωτάει στο τηλέφωνο «τι κάνεις;» αλλά «τι κάνετε» κι η μαμά του Γιώργου στέλνει δέματα από την Κρήτη μισά – μισά. Μισό κρεατοφαγικό για το γιό της, μισό vegetarian για το Στέφανο.
«Στην Κύπρο, δεν θα έρθει ποτέ κανένας να σε κοροϊδέψει επειδή είσαι γκέι», λέει ο Στέφανος που κατάγεται από εκεί. «Εδώ είμαστε απαίδευτοι». Έτσι το Σύμφωνο ίσως είναι μια καλή ευκαιρία να μην κρύβονται πια τα ομόφυλα ζευγάρια κάτω από το χαλί. Να συζητηθεί το θέμα, να αναγνωριστεί, να μπει ένα πλαίσιο.
«Με το Σύμφωνο βέβαια, αυτά που θα επηρέαζαν την καθημερινότητά μας δεν θα αλλάξουν. Αυτό που οι ίδιοι θα αναγνώριζαν ως πραγματική αλλαγή θα ήταν ο γάμος και η παιδοθεσία. Να μπορούν να δημιουργήσουν οικογένεια επί ίσοις όροις. Γιατί αυτά τα δύο παιδιά θα γίνονταν υπέροχοι γονείς. Προς το παρόν παραμένουν δύο πολύ όμορφοι άνθρωποι κι ένα αγαπημένο ζευγάρι που μένει σε ένα «ζεστό» σπίτι με τις δύο γάτες και το σκύλο τους, τον Μπούφο.
O Βαγγέλης Κρεμυζάς και ο Θοδωρής Πετρόπουλος είναι 20 ετών. Θέλουν κι οι δύο να γίνουν σεφ.
Γνωρίστηκαν σε ένα μπαρ πριν από ένα χρόνο. Είναι ερωτευμένοι και παρότι πιτσιρίκια ακόμα, δηλώνουν ότι το Σύμφωνο Συμβίωσης τους αφορά, ενώ με πολύ αυθορμητισμό παραδέχονται ότι αν υπήρχε θα το είχαν υπογράψει ήδη. "Σκεφτόμασταν να πάμε και στο εξωτερικό για να το κάνουμε, αλλά δεν θα είχε κάποια ισχύ στην Ελλάδα, οπότε περιμένουμε μέχρι να εφαρμοστεί εδώ".
Ωστόσο, παρόλο που είναι ερωτευμένοι και άρα με κάποιο τρόπο "ανίκητοι", απογοητεύονται γιατί πιστεύουν ότι η Ελλάδα θα αργήσει πολύ (ασχέτως Συμφώνου) να αποκτήσει ευρωπαϊκή νοοτροπία απέναντι στα ομόφυλα ζευγάρια. Η ομοφοβία δεν έχει ηλικία. Έχει να κάνει με τον άνθρωπο. "Η γιαγιά μου για παράδειγμα, είναι πολύ προοδευτική και συμπαθεί πολύ τον Θοδωρή. Τον έχει σαν εγγόνι της. Βέβαια, η οικογένειά μου αποδέχτηκε το γεγονός ότι είμαι γκέι από την αρχή και δεν με έκρινε ποτέ για αυτό. Από την πρώτη στιγμή είχα τη στήριξή τους". Η ιστορία του Θοδωρή με τους γονείς και τον αδερφό του δυστυχώς δεν είναι ίδια.
Το στήριγμα του στα οικογενειακά και προσωπικά του ζητήματα είναι ο Βαγγέλης και ενώ τα σχέδια τους για το μέλλον είναι να πάνε για σπουδές μαζί. Θα προτιμούσαν στο εξωτερικό. «Αυτό είναι το λάθος. Με την έλλειψη νομοθεσίας, η Ελλάδα διώχνει τα παιδιά της. Πολύ απλά γιατί καταπατώνται τα συναισθήματά μας και η ελευθερία να τα εκφράζουμε. Και το Σύμφωνο ίσως είναι μια καλή αρχή για να αλλάξει αυτό».
Ο Θοδωρής Σταθόπουλος είναι 36 ετών, hair – colourist και ο Γιώργος Βάλβης, 31 ετών, make – up artist. Είναι μαζί κάτι περισσότερο από ένα χρόνο.
«Παντρευτήκαμε τον περασμένο Φεβρουάριο εκτός Ελλάδας όχι για να διεκδικήσουμε κάτι νομικά, μιας και ο γάμος μας δεν έχει ισχύ εδώ. Το κάναμε για συναισθηματικούς λόγους», λένε με ένα ειλικρινές χαμόγελο φορώντας τις βέρες τους. Το Σύμφωνο Συμβίωσης, αν εφαρμοστεί, θα βοηθήσει ωστόσο και τους δύο σε θέματα πρακτικά, όπως το ασφαλιστικό ή τα κληρονομικά.
«Είμαστε νέοι για να σκεφτόμαστε το θάνατο, αλλά δεν θα ήθελα να είναι ο σύντροφός μου στο νοσοκομείο και να μην μπορώ να τον δω γιατί δεν αναγνωρίζομαι ως σύντροφός του. Ποιο είναι το κράτος που θα πει ότι αυτός ο άνθρωπος δεν μου είναι τίποτα;». Η ζωή τους όμως έχει στηθεί σα να μην πρόκειται να υπάρξει το Σύμφωνο, «γιατί πρέπει να μάθεις να επιβιώνεις στις συνθήκες κάτω από τις οποίες ζεις». Και οι δύο όμως θέλουν να ψηφιστεί, γιατί θα είναι το πρώτο βήμα για να μη χωρίζονται πια οι άνθρωποι σε δύο κατηγορίες. Τους προνομιούχους και τους μη προνομιούχους. «Σε τελική ανάλυση κρινόμαστε για κάτι που δεν έχει επιπτώσεις στη ζωή κανενός».
Τόσο ο Θοδωρής, όσο και ο Γιώργος, απέχουν από διαδηλώσεις και οργανώσεις γιατί έχουν αποφασίσει να δρουν ατομικά. «Τα social media έχουν μεγάλη δύναμη. Όταν θα ανεβάσω ένα σχετικό άρθρο στο Facebook ή θα περπατήσω όπως κάνω πάντα, με το σύντροφό μου χέρι- χέρι στο δρόμο, είναι ένας τρόπος να διεκδικήσω τα δικαιώματά μου», λέει ο Θοδωρής.
Καμιά επανάσταση δεν κερδήθηκε από τον καναπέ. «Πρέπει να δείξεις ποιος είσαι. Όταν ζεις στα κρυφά πώς θες να σε αντιμετωπίσουν φανερά;» προσθέτει, ενώ διευκρινίζει ότι όλες οι αλλαγές θέλουν το χρόνο τους, ανάλογα με την κοινωνία στην οποία ζεις. «Χρειάζεται και λίγη στρατηγική, να καταλαβαίνεις το πλαίσιο στο οποίο ζεις και να το πηγαίνεις βήμα – βήμα».
Το θέμα αναδημοσιεύτηκε από το Νο 3 τεύχος του DownTown και τα πνευματικά δικαιώματα των φωτογραφιών ανήκουν σε αυτό.