Παγκόσμια Ημέρα των Ζώων είναι η σημερινή γι’ αυτό και εδώ στο FollowMe αποφασίσαμε να θυμηθούμε τους μεγάλους μας έρωτες. Είναι η Μαλλού, η Λούση, ο Λέλος, η Γιαννού, ο Spot, o Ιούλιος και ο Αύγουστος, ο Όλιβερ. Είναι οι λόγοι που βλέπουμε τη ζωή πιο όμορφη και ανάλαφρη και που ανυπομονούμε να γυρίσουμε σπίτι.
Με καμάρι λοιπόν, σου συστήνουμε τα αγαπημένα μας pet:
Θανάσης Αναγνωστόπουλος: Η Μαλλού γεννήθηκε πριν 2.5 χρόνια όταν ένα ερωτευμένο χάσκυ πήδηξε τη μάντρα για να συναντήσει το κορίτσι του, ένα μεγαλόσωμο φοξ τεριέ. Η Μαλλού πήρε τα γαλάζια μάτια του μπαμπά της και το ταμπεραμέντο της μαμάς της.
Τον πρώτο ενάμιση χρόνο έφαγε 4 παπούτσια, έναν φορτιστή κινητού, τα πόδια μιας καρέκλας και ενός γραφείου, δύο γλάστρες και πάντα έβρισκε τρόπο να τρυπώνει μέσα στον κάδο και να βγάζει έξω τα σκουπίδια. Τώρα που μεγάλωσε ανακάλυψε νέο χόμπι, τον ύπνο. Πρέπει να κοιμάται 20 ώρες την ημέρα και όταν δεν κοιμάται ονειρεύεται με ανοιχτά μάτια.
Πηγαίνουμε τουλάχιστον δυο φορές την ημέρα στο λόφο του Στρέφη. Περνάμε την Καλλιδρομίου, ανεβαίνουμε τα σκαλιά τρέχοντας, χαιρετάμε τον ρεσεψιονίστ στο γνωστό ξενοδοχείο που μένουν τα μοντέλα που έρχονται να δουλέψουν στην Αθήνα, τρέχουμε μέσα στα δέντρα και παίζουμε με όλα τα σκυλάκι που συναντάμε στο δρόμο μας.
Τα καλοκαιρία από το μπαλκόνι επιτηρεί την κίνηση στο δρόμο και γαβγίζει τον σκύλο του γείτονα, κατεβάζει μούτρα κάθε φορά που πρέπει να μπει στην μπανιέρα, λατρεύει να παίζει με την ηλεκτρική σκούπα, της αρέσει να την χτενίζουν, φοβάται τα αεροπλάνα και τις αστραπές και καμαρώνει κάθε φορά που την χαϊδεύουν γιατί ξέρει ότι είναι η πιο όμορφη σκυλίτσα Νότια του Στρέφη!
Κατερίνα Ιωακείμ: Ο Κυνηγός είναι ένας υπέροχος γκρι γατουλης, πιστός αλλά ανεξάρτητος. Θα έρθει να νιαουρίσει απαιτητικά όταν πεινάσει, όταν θελήσει χάδια ή καταφύγιο από τις μικρές αδελφές του που τον τρελαίνουν με τα παιχνίδια τους (τσαντίζεται πολύ όταν του δαγκώνουν την ουρά). Στο σπίτι μπαίνει μόνο όταν ψάχνει τον Γιώργο για να τον ταΐσει ή όταν είναι αναμμένο το τζάκι και έξω κάνει κρύο. Και πάλι δεν μένει πολύ γιατί δεν θέλει πολλά πολλά! Ο Kυνηγός γενικά δεν κυνηγάει τίποτα γιατί του αρέσει ή τροφή για γάτες την οποία τρώει μόνο από το πιάτο του και μόνο όταν το μπολ με το νερό είναι καθαρό και γεμάτο. Όταν γράφω κάθεται με τις ώρες στο παράθυρο για παρέα και μου κάνει μιαου με την λεπτη φωνή του. Χαίρεται τον ήλιο, το παιχνίδι με τις πεταλούδες και τις βόλτες μας γύρω από το σπιτι. Τον αγαπώ πολύ τον Kυνηγό και νομιζω με αγαπαει κι εκείνος (αν και περισσότερο αγαπάει τον Γιώργο)!
Δημήτρης Δρίζος: Ήταν μια μεγάλη μαύρη μπάλα. Μια μπάλα από τρίχες που έτρεχε αμέριμνη πέρα δώθε, πηδούσε με ελατήρια στα πόδια και δάγκωνε ότι υπήρχε και δεν υπήρχε (έχουμε ακόμη τις δαγκωμένες καρέκλες). Λες και είχε μπαταρίες. Σεπτέμβρης του 2010. Μια κούτα και μέσα ένα μαύρο πράγμα να κουνιέται. Πότε να αλυχτάει. Πότε να γαυγίζει. Πότε όμως να κλαίει. Ήταν 20 ημερών. Εγώ κάπου χαμένος στη δουλειά και στην τρεχάλα. Είπα να τον βγάλουμε Μόλκο, από τον τραγουδιστή των Placebo. Τελικά τον βγάλαμε Άρη (νίκησε η μάνα μου). Σήμερα ο Άρης είναι πέντε. Mε ύψος κοντά στο 1,80 και βάρος στα 40 κιλά.
Ακόμη λένε πως είναι σκύλος. Εγώ διατηρώ τις επιφυλάξεις μου. Κάθεται στο καναπέ. Όχι, πραγματικά κάθεται. Με περιμένει να γυρίσω από τη δουλειά. Φέρνει το λουρί στο στόμα για να βγει βόλτα. Του μιλάω και γριλίζει. Με τέλειο καμουφλάζ νύχτας (τον έχω πατήσει 50 φορές το βράδυ), με κέφι να παίξει, αλλά και κουράγιο να ακούσει θόρυβο στις 5 το πρωί και να τρέξει Αρχικά νόμιζα πως είναι γάτα παγιδευμένη σε σώμα σκύλου. Που μας πλησιάζει άνθρωπος το βράδυ στην βόλτα και με προστατεύει. Που το πρωί σηκώνομαι από το κρεβάτι και για καλημέρα έρχεται και βάζει την μουσούδα του στα πόδια μου να τον χαϊδέψω. Δεν ξέρω αν είναι σκύλος, αρκούδα, γάτα, λιοντάρι, παιδί.
Αλλά είναι ο Άρης.Που όταν τον έβγαζα βόλτα και ήμουν στις μαύρες μου ερχόταν με το μπαλάκι στο στόμα να παίξουμε. Είναι ο καλύτερος σκύλος που μπορούσε κανείς να έχει. Ένας μεγάλος μαύρος τριχωτός μπελάς. Love You Buddy!
ΥΓ: Δεν πλησιάζει ηλεκτρική σκούπα. Δεν βγαίνει έξω με την βροχή. Μισεί το μπάνιο. Λίγο ακόμη και θα μεταμορφωνόταν σε Γκρέμλιν. Διατηρώ τις επιφυλάξεις μου...
Δανάη Γεωργαντά: Από μικρή λάτρευα τα ζώα! Δεν μπορώ να φανταστώ μια ζωή χωρίς κατοικίδια. Ό,τι και να έχω πάντα μου φτιάχνουν τη διάθεση και με κάνουν να χαμογελάω. Το σκυλάκι μου μου αρέσει γιατί πηγαίνουμε βόλτες (αν και κάνω μαθήματα και στο γατάκι να βγαίνει βόλτα με λουρί) και από τη γάτα λατρεύω τον ήχο που βγάζει όταν νιώθει άνετα και απολαμβάνει τα χάδια. Όποιος δεν έχει κατοικίδιο πρέπει να πάρει! Όχι, τα χρυσόψαρα δεν μετράνε.
Κορίνα Βρούσια: Η Λούση (αριστερά) και ο Λέλος (δεξιά)! Όταν είμαι μαζί τους τίποτα δεν μπορεί να πάει στραβά! Είναι ο λόγος που μπορώ και χαμογελάω 24/7.
Βάλια Ζαμπάρα: Real pet δεν έχω, αλλά έχω τη Γιαννού μου. Η Γιαννού είναι πιστή, χαδιάρα, κάνει χαρές όταν με βλέπει και συχνά της πετάω το μπαλάκι και το πιάνει. Στα default της, βέβαια, είναι ότι την έχω κακομάθει και τα θέλει όλα δικά της, αλλά θα την πάω για εκπαίδευση και θα στρώσει.
Τόνια Παπαμιχαλοπούλου :
Από εδώ ο 8χρονος πια Spot (ναι το όνομα το πήρε από την βούλα που έχει στο κεφάλι), ο οποίος πεινάει πολύ, δεν ανέχεται καμία γάτα να περνάει έστω από μπροστά του, φοβάται τους κεραυνούς, είναι αρκετά χαδιάρης και ναι έχει αδυναμία στις κάλτσες (στις αντρικές κυρίως).
Φυσικά, λατρεύει τον Θάνο που είναι πια 2 και κάτι χρονών και οι βόλτες που κάνουμε όλοι μαζί, είναι απλά ανεκτίμητες!
Δεν θα μπορούσα να μην αναφέρω τα αγαπημένα μου χρυσόψαρα, τον Ιούλιο και τον Αύγουστο! Αχτύπητο δίδυμο με τον εγωϊστή Ιούλιο να μην αφήνει τροφή για τροφή στον καημένο Αύγουστο. Ευτυχώς λόγω μνήμης, έχουμε αποφύγει κάθε τυχόν διενέξεις!
Ιλιάδα Κλάγκου: Στα κάμποσα χρόνια που ζω δεν είχα σκεφτεί ποτέ να βάλω στη ζωή μου ένα pet. Μέχρι που μπήκε στο σπίτι μας μία guest, η Ρίβα, ένα Jack Russel 3 μηνών που έμεινε μαζί μας μόνο 4 μέρες όμως ήταν αρκετές για να αλλάξει όλη την κοσμοθεωρία μου και να ρίξει το σποράκι της λαχτάρας για τον δικό μου σκύλο. Η σκέψη υπήρχε αλλά δεν γινόταν πράξη, μέχρι που ένα γλυκό Κυριακάτικο βράδυ, δέκα βήματα από το σπίτι, συνάντησα τον μεγάλο έρωτα: ήταν ταλαιπωρημένος αλλά μας κοίταζε μέσα στα μάτια με το πιο γλυκό, εκφραστικό βλέμμα, αυτό που δεν σου δίνει άλλη επιλογή από το να τον πάρεις μια τεράστια αγκαλιά και να τον φροντίσεις. Πέρασε το βράδυ στο σπίτι, φυσικά, και αφού ψάξαμε αλλά δεν βρήκαμε τους δικούς του, το αποφασίσαμε: γίναμε δικοί του και εκείνος δικός μας, και δεν υπάρχουν λόγια για να περιγράψω την τρυφερότητα, το νοιάξιμο, την αγάπη που με πλημμυρίζει η ύπαρξή του. Είναι ο Όλιβερ και τρέχω να τον πνίξω στα φιλιά!
Γιάννα Κορρέ: Όταν ήμουν μικρή είχα το σκυλάκι της Gogo(παιχνίδι). Το αγαπούσα, το πήγαινα βόλτες και όλα τα σχετικά. Το έχω ακόμα στην αποθήκη με τα παλιά μου παιχνίδια. Το αγαπούσα σαν αληθινό! Creepy και γύκούλι συνάμα! Τα χρόνια πέρασαν και οι γονείς μου πήραν έναν χάσκι, την Νοέλια. Ήταν πραγματικά αξιαγάπητη! Όμως αρρώστησε και μας άφησε νωρίς. Στενοχωρήθηκα τόσο πολύ που αποφάσισα να μην ξαναπάρω άλλο σκυλάκι. Διότι δένεσαι μαζί του και έπειτα αυτό κάποια στιγμή σε αφήνει. Γι΄αυτό από τότε ασχολούμαι μόνο με τα ζωάκια που έχει κατά καιρούς η φιλενάδα μου η Αννούλα. Το νέο της μέλος στην οικογενεια είναι ο Balloo!(Έχει άλλες 3 γάτες και ένα πουλί στο σπίτι!)
Tα λόγια είναι περιττά γι΄αυτό το αξιαγάπητο πλασματάκι!
Δες ΕΔΩ τους πιο σέξι άντρες με σκυλάκια.