Τα σχολεία άνοιξαν για τα καλά, οι μαθητές έχουν πλέον ξεχάσει πώς πέρασαν το καλοκαίρι τους και εμείς εδώ στο FollowMe αρχίσαμε να θυμόμαστε πώς ήμασταν σαν μαθήτριες. Φέραμε, λοιπόν, τις παιδικές φωτογραφίες που μπορέσαμε να διασώσουμε και ξεκινήσαμε τη συζήτηση για τα trend που μας επέβαλλε η εποχή ή και οι ίδιοι οι γονείς μας. Ποιες ήταν οι στιλιστικές πινελιές που μισούσαμε και λατρεύαμε;
Ορίστε τα αποτελέσματα.
Δανάη Γεωργαντά: Αν και θυμάμαι πολλές φορές που οι στυλιστικές επιλογές δεν ήταν οι καλύτερες, το κορδόνι από σουέντ ήταν σίγουρα από τα χειρότερα! Ήταν ένα απλό σουέντ κορδόνι που το είχα σε όλα τα χρώματα και το τύλιγα δυο φορές από τον λαιμό μου και μετά τα έδενα σε κόμπο. Θυμάμαι ότι ήταν ολόκληρη τέχνη για να τα καταφέρω! Τώρα όταν το σκέφτομαι χτυπάω το κεφάλι μου στον τοίχο μιας και θα μπορούσες να δέσεις κάποιο μπουκέτο λουλούδια με αυτό το κορδόνι. Πάλι καλά που ήταν σουέντ! Το πιο ωραίο trend όμως που σίγουρα δεν θα φορούσα τώρα αλλά χαμογελάω κάθε φορά που το θυμάμαι είναι τα παπούτσια με μεγάλο πάτο που έκαναν μόδα οι Spice Girls. Ήμουν φανατική οπότε ό,τι φορούσαν εκείνες φορούσα και εγώ!
Έλενα Χριστοδούλου: Μανούλα, τόσα χρόνια μετά είμαι πια σίγουρη πως με λατρεύεις, αλλά κοιτώντας τη φωτογραφία μου αυτή, έχω κάποιες απορίες. Θα ξεκινήσω από το μαλλί. Γιατί δεν μου έκανες μια πιο τσαχπίνικη κοτσιδούλα και με άφησες να βγω από το σπίτι με τις φύτρες να πετούν, σα φωτοστέφανο; Η φουστίτσα μου είναι υπέροχη, αλλά αυτό το μαντήλι στο πλάι, γιατί; Το πουκάμισο μου αρέσει, εξαιρετικά trendy και chic το βρίσκω, αλλά διακρίνω από μέσα και φανελάκι. Αχ, αυτή η αγωνία σου μήπως κρυώσω, αφαιρεί πόντους από το φοβερό μου στιλ. Τα παπούτσια και το άσπρο καλσόν, τα αφήνω ασχολίαστα. Η τσαντούλα μου πάλι εξαιρετική (υπάρχει ακόμα;). Εγώ πάντως φαίνομαι χαρούμενη και με αυτοπεποίθηση στα ύψη και αυτό είναι που έχει σημασία!
Βάλια Ζαμπάρα:
First Photo: 6 ετών με το ξαδερφάκι μου, στην καλοκαιρινή γιορτή του νηπιαγωγείου Νέου Ψυχικού. Τότε που με επιτυχία είπαμε το ποίημα που μας είχε δώσει η κα Πόπη.
Second Photo: 22 ετών στην Ολλανδία. Πετάξαμε τα δυσανάλογα με την ηλικία μας κακόγουστα ταγεράκια (και η Μαρία ευτυχώς τα γυαλιά- ελικόπτερα), φορέσαμε τα φαρδιά μας παλτό και ανακαλύψαμε την πόλη στο πρώτο μας ταξίδι στο Αmsterdam.
Σήμερα, η μία 29 και η άλλη κοντά στα 30 (αλλά για πάντα νέες στην καρδιά) ξενυχτάμε ακόμα και βγάζουμε καμία photo έξω από το Tσιν - Τσιν κάποιο ξημέρωμα του Σεπτέμβρη, με τα σκισμένα jean, τις Martens μας και τα crop top μας (ευτυχώς ακόμα απέχουμε από τα ταγιέρ).
Τόνια Παπαμιχαλοπούλου: 1993 ή 1994 η φωτογραφία, θα σας γελάσω. Εδώ σε εκδρομή με το σχολείο μαζί με τον ένα αδερφό μου, ποζάρουμε ''δήθεν'' αγαπημένοι για τον φωτογραφικό φακό. Ας περάσουμε στο look τώρα που απ' ότι θυμάμαι ήταν ένα από τα αγαπημένα μου και κάθε φορά που το κοιτάω ένα χαμόγελο σχηματίζεται στο πρόσωπο μου. Πουλόβερ-φόρεμα, μωβ καλσόν και μαύρες μπαλαρίνες, δεν μου φαίνεται πολύ τραγικό ακόμα και σήμερα. Από μικρή μου άρεσε να διαλέγω τα ρούχα μου και ευχαριστώ τη μαμά μου που με άφηνε να φοράω ότι θελω χωρίς να με πιέζει για τίποτα. Τώρα που το σκέφτομαι αν δεν είχα τον γιο μου και είχα κόρη, θα την έντυνα ακριβώς με τα ίδια ρούχα (είμαι λίγο υπερβολική;) 90's for ever...
Γιάννα Κορρέ: Θα παίξουμε το εξής παιχνίδι ~> Φωτογραφία 1 Vs Φωτογραφία 2 ~> Βρείτε τις διαφορές!
Το μαλλί μάκρυνε, άλλαξε χρώμα, ψήλωσα, άλλαξα μυαλά (ούτε καν!) και ποζάρω με την ίδια ανεμελιά στο φακό! Κατα τα άλλα το στιλ μου από τότε δεν άλλαξε και πολύ. Εξακολουθώ να φοράω σαλοπέτες (μικρή το έλεγα ζαλοπέτα), να κάνω τα μαλλιά μου ανέμελους, στραβούς κότσους και να φοράω γυαλιά...με φακούς! Διαφορά καμία!
Από τι θυμάμαι κιόλας το στιλ μου ήταν αυτό που ήθελα. Ευτυχώς η μαμά μου δεν με πίεζε να φοράω αυτά τα ρούχα που ήταν τότε στη μόδα, αυτά τα extra κοριτσίστικα φορεματάκια με φιόγκους και λουλούδια, τα πολύχρωμα καλτσόν και αυτές τις υπερβολικές κορδέλες στα μαλλιά! Ιου! Θα έλεγα ότι ήμουν ένα παιδάκι cool, sporty και alternative! Φορούσα sisley και σαλοπέτες σε όλα τα χρώματα!
Νάνσυ Φαφούτη: Τι να πρωτοπώ; Για το κούρεμα – κράνος που μου έκανε η μαμά μου που θα ορκιζόμουν ότι χρησιμοποίησε ταπεράκι για καλούπι; Για το ζιβάγκο από μέσα, φούτερ απ’ έξω που σήμερα το βλέπω και με πνίγει; Παρόλα αυτά, οφείλω να ομολογήσω ότι υπήρχαν και κάποιες φωτεινές στιγμές όπως η παρακάτω που ένιωθα super trendy την ώρα που έλεγα το ποίημα μου.
PS.
Κατερίνα Ιωακείμ (τρίτη σειρά από πάνω - δεύτερη από αριστερά): Στην κεντρική φωτογραφία βλέπετε μια χαρούμενη τάξη... χαμένη στον χρόνο. Η αυλή του 59ου δημοτικού σχολείου, στην καρδιά των Σεπολίων, πίσω από την εκκλησία του Αγίου Μελετίου (που πλέον δεν υπάρχει, κατεδαφίστηκε και φτιάχτηκε μια άλλη εκκλησία στην απέναντι πλευρά της πλατείας), ήταν για τους μαθητές της μια πύλη στον χρόνο και τον χώρο. Μόλις έκλεινε πίσω σου η πόρτα άφηνες την κίνηση, τα κορναρίσματα και το χάος για να ζήσεις σε ένα παλιό αρχοντικό, με μεγάλα δέντρα (φοίνικα, πεύκο, ευκάλυπτο), ασβεστομένα πεζούλια και χτιστές βρύσες. Πόσο όμορφα χρόνια περάσαμε σε αυτή την αυλή! Ναι, είμαι σε ηλικία που έχω προλάβει τις ποδιές, τις οποίες λάτρευα και πολύ στεναχωρήθηκα όταν στις επόμενες τάξεις έπρεπε -δια νόμου- να τις αποχωριστώ. Η στυλιστική μου εμμονή ήταν (για έναν ανεξήγητο λόγο) η λευκή ζώνη στη μέση (αυτή με το μεταλλικό κούμπωμα που το τραβούσες για να σφίξει) και αμέτρητα αξεσουάρ για τα μαλλιά! Ακόμα βρίσκω κορδέλες και τσιμπιδάκια στα συρτάρια του παλιού μου γραφείου!