Συνήθως, αυτός που τραβάει την προσοχή σε μια παρέα, είναι εκείνος που μιλάει περισσότερο. Γιατί οι άνθρωποι που μιλούν πολύ, φαίνονται πιο κοινωνικοί, περισσότερο άνετοι και συνήθως πιο έξυπνοι και ενημερωμένοι. Για το τελευταίο, μην είσαι και τόσο σίγουρη! Γιατί σύμφωνα με έρευνα, οι ήσυχοι άνθρωποι και αυτοί που μιλούν λιγότερο, είναι και οι πιο έξυπνοι.
Πόσες φορές έχεις βρεθεί σε κοινή παρέα με άνθρωπο που δεν σταματάει να μιλάει, να διηγείται ιστορίες και να αναλύει χίλια δύο θέματα, χωρίς όμως τα λόγια του να έχουν κάποια ουσία; Στις σύντομες παύσεις του, αναρωτιέσαι ποιος είναι τελικά ο λόγος που χαλάει τόσο σάλιο για να πει κουβέντες που αποδεικνύονται κενές και άνευ σημασίας; Όταν μιλάει κανείς, πρέπει να ξέρει τι λέει και γιατί το λέει. Όπως επίσης, καλό είναι να βουτάμε λίγο τη γλώσσα στο κεφάλι προτού μιλήσουμε. Οι άνθρωποι που μιλούν πολύ, σπάνια επεξεργάζονται τι λένε, ή τουλάχιστον δεν αφιερώνουν χρόνο για να σκεφτούν τα λόγια τους πριν μιλήσουν. Αντίθετα με τους λιγότερο ομιλητικούς και πιο ήσυχους ανθρώπους.
Επιπλεόν, όσοι μιλούν πολύ, σπάνια ακούνε προσεκτικά τον αντίλογο ή τι έχουν να πουν οι συνομιλητές τους. Είναι τόσο απορροφημένοι στον δικό τους λόγο, που τελικά καταλήγουν να είναι κακοί συνομιλητές. Οι λιγότερο ομιλητικοί άνθρωποι, αντίθετα, λένε λίγα και περιεκτικά λόγια. Κάνουν επίσης συχνές παύσεις για να ακούσουν το συνομιλητή τους. Επεξεργάζονται τα λόγια του και του απαντούν. Με αυτόν τον τρόπο δημιουργείται μια σωστή κι επικοδομητική κουβέντα.
Οι άνθρωποι που μιλούν πολύ προσπαθούν να τραβήξουν την προσοχή και να επιβάλλουν τη γνώμη τους στο ακροατήριο. Επικαλούνται πολλές λεπτομέριες για να στηρίξουν την άποψή τους, με αποτέλεσμα πολλές από αυτές να είναι εντελώς άχρηστες και ανούσιες. Είναι σαν να προσπαθούν να αποδείξουν ότι είναι έξυπνοι, μόνο που τελικά καταφέρνουν το αντίθετο. Οι πραγματικά έξυπνοι άνθρωποι, δεν έχουν την ανάγκη να διατυμπανίζουν το πόσο έξυπνοι είναι. Προτιμούν τις σύντομες και απλές κουβέντες. Λένε ακριβώς αυτό που θέλουν με τον πιο απλό τρόπο. Αυτό τους κάνει κατανοητούς και ακριβείς. Επιπλέον, οι έξυπνοι και λιγομίλητοι άνθρωποι, δεν κουράζουν το συνομιλητή τους και μαζί τους μπορείς να μιλάς για ώρες, ευχάριστα. Άλλωστε, είναι γνωστό τοις πάσι ότι το λακωνίζειν εστί φιλοσοφείν.
Οι έξυπνοι άνθρωποι, λοιπόν, είναι αυτοί που μιλάνε λιγότερο. Γιατί δίνουν χρόνο στον εγκέφαλό τους να επεξεργαστεί τις πληροφορίες που λαμβάνουν από το συνομιλητή τους. Όσοι δεν μιλούν πολύ, είναι επειδή προτιμούν να ακούν και όχι γιατί δεν έχουν κάτι να πουν. Άλλωστε, ακούγοντας μαθαίνει κανείς.
Αυτοί που μιλούν πολύ, είναι συνήθως κι εκείνοι που κουτσομπολεύουν περισσότερο. Το να ξέρεις πού πρέπει να βάλεις τελεία και ποιες είναι οι γνώσεις και οι πληροφορίες που πρέπει να μοιραστείς με τους γύρω σου και ποιες πρέπει να κρατήσεις για εσένα, θέλει μυαλό και αυτοσυγκράτηση. Εκείνοι που μιλούν λιγότερο, είναι συνήθως αυτοί που αποφεύγουν τα κουτσομπολιά και τις περιττές πληροφορίες. Είναι πιο ουσιαστικοί. Δεν σημαίνει απαραίτητα ότι είναι ντροπαλοί, γιατί ντροπαλός είναι εκείνος που φοβάται την κριτική αυτών που λέει. Οι έξυπνοι και λιγότερο ομιλητικοί άνθρωποι ζητούν την κριτική, τη δέχονται και την επεξεργάζονται.