Τη σημαντική ηθοποιό Άννα Παναγιωτοπούλου φιλοξένησε στην εκπομπή JoinUs του ΣΚΑΙ η Νάνσυ Ζαμπέτογλου κάνοντας μία από καρδιάς κουβέντα για την τηλεόραση, το θέατρο, την οικογένεια, τα παιδικά της βιώματα και την ευτυχία μιας μοναχικής ζωής στην Τήνο. Δείτε τι είπε…
Για την εγγονή και έναν γιο που ενοχλούνταν από την αναγνωρισιμότητα της μαμάς:
Η Δάφνη, το εγγόνι μου είναι 7,5 χρονών. Με έχει δει πολλές φορές στο θέατρο και το έχει συνηθίσει ότι η γιαγιά της κάνει κάτι άλλο, μία κακιά στη σκηνή. Δεν έδειξε ποτέ έκπληξη. Άλλωστε, τα παιδιά είναι εξοικειωμένα με το θέαμα από νωρίς λόγω τηλεόρασης.
Στον γιο μου δεν πολυάρεσε που ήμουν αναγνωρίσιμη και μπορώ να το καταλάβω για ένα παιδί. Πρέπει να είναι λίγο βάρβαρο να ξέρει ο κόσμος γύρω-γύρω τη μητέρα σου. Βέβαια, δεν μου το είχε πει αλλά το είχα καταλάβει και δεν μπορούσα να κάνω κάτι γι αυτό. Όταν μεγάλωσε συνειδητοποίησε ότι δεν είναι ντροπή που η μαμά του είναι ηθοποιός.
Για την επιστροφή της Μαντάμ Σουσού:
Το Μαντάμ Σουσού είναι ένα πράγμα που λατρεύω, το οποίο λάτρευα και πριν το παίξω. Μάλιστα υπάρχει και μία σκέψη να ξαναγίνει, όχι όμως τηλεοπτικά. Το συζητάμε μαζί με το Θανάση. Θεωρώ ότι είναι το αριστούργημα του Ψαθά. Η Μαντάμ Σουσού, είναι ένα ανένταχτο πλάσμα, ένα ελεύθερο μυαλό και λίγο σαλεμένο. Φτιάχνει έναν δικό της κόσμο και ζει μέσα σε αυτόν. Έχει έναν Δονκιχωτισμό. Αυτό που έχω μάθει από την Μαντάμ Σουσού είναι πόσο πολύπλοκοι και ενδιαφέροντες μπορεί να είναι οι άνθρωποι μέσα από τους ρόλους.
Για τα παράξενα παιδικά της χρόνια και για τη μητέρα της, τον άγγελο της ζωής της:
Βεβαίως, έχω κάνει πράγματα για τα οποία έχω μετανιώσει, όπως όλοι μας. Και στο θέατρο και στη ζωή. Στη ζωή μου βέβαια έχω μία σταθερότητα, ίσως επειδή δεν την είχα σαν παιδί. Δεν είχα μια κανονική οικογένεια, οι γονείς μου ήταν χωρισμένοι, ο πατέρας μου ζούσε στην Κρήτη και εγώ σχεδόν ζούσα με την γιαγιά και τον παππού. Η μητέρα μου ήταν ο άγγελος της ζωής μου και ουσιαστικά μεγάλωσε το παιδί μου όταν εγώ έτρεχα από το ένα θέατρο στο άλλο. Η μαμά μου τον κακόμαθε, αν της έλεγε «κάτσε να σε δείρω» εκείνη θα καθόταν. Σκέψου ότι το Πάσχα πήγα στο σπίτι της και είδα Χριστουγεννιάτικο δέντρο επειδή το ζήτησε το παιδί. Δεν είχα ενοχές που έλειπα από το σπίτι εκτός από κάποιες φορές που ήταν άρρωστο και εγώ δεν μπορούσα να είμαι κοντά του. Αυτό ήταν πολύ βαρύ. Όμως ήταν κοντά του η μητέρα μου η οποία ναι μεν τον κακόμαθε αλλά ήταν άψογη μαζί του. Όπως και ο πατέρας του ο οποίος δεν είχε σχέση με το θέατρο-έκανε αρχιτεκτονικό σχέδιο. Οπότε δεν είχα τύψεις και είχα πάντα πολύ καλές σχέσεις μαζί του.
Για τα προβλήματα σε μια οικογένεια και τη συμβίωση με τον άντρα της:
Τα προβλήματα που υπάρχουν σε μία οικογένεια ίσως θα μπορούσαν να έχουν διαλύσει το γάμο αν εγώ δεν ήμουν παιδί χωρισμένων παιδιών. Δεν το ξέρω όμως. Προφανώς πάντα υπάρχουν ζόρια, προβλήματα και κόντρες σε ένα γάμο. Άλλωστε, δεν παντρεύεσαι τον ίδιο άνθρωπο με σένα. Εκεί εγώ ήμουν πολύ ψύχραιμη γιατί ήθελα το παιδί μου να μεγαλώσει και με τους δύο του γονείς. Με τον άντρα μου είμαστε δύο πολύ διαφορετικοί άνθρωποι που συμβιώνουμε καλά μαζί. Και από ένα σημείο και μετά η συμβίωση είναι καθαρά συγγενική. Όταν κάνεις παιδί, η καρδιά σου χτυπάει πιο πολύ απ’ όλα για το παιδί σου. Και αυτό δεν περνάει ποτέ. Ο γιος μου είναι 40 χρονών και πέρυσι πήρε μηχανή και πήγα να τρελαθώ. Αλλά δεν έχω περιθώριο να του πω τίποτα. Του είπα τι βλακείες είναι αυτές και εκείνος μου έκανε έναν μορφασμό.
Για την πρώτη φορά που πήγε στο σουπερμάρκετ:
Πήγα πρώτη φορά μόνη μου στο σουπερμάρκετ όταν έζησα για κάποια χρόνια στην Τήνο προ κρίσης. Είχα πάει στην Αθήνα κανά δυο φορές αλλά ποτέ μόνη μου γιατί χανόμουν. Δεν ήξερα πού είναι τα πράγματα. Για πάρα πολλά χρόνια εργαζόμουν σκληρά. Εκεί έπρεπε να πάω να ψωνίσω γιατί ζούσα μόνη μου. Άρχισα να ασχολούμαι με τα πράγματα της καθημερινότητας που ασχολείται όλος ο κόσμος και μου έδωσε μεγάλη χαρά. Χάρηκα επίσης την απόλυτη ησυχία. Ήταν όνειρο. Επίσης, το ότι μπορούσα να είμαι σπίτι μου Χριστούγεννα, Πρωτοχρονιά, Κυριακή. Και χάρηκα τη μοναξιά μου. Ήταν μια μεγάλη ευτυχία για μένα. Έλεγα, σήμερα δεν θέλω να μαγειρέψω. Σκεφτόμουν μόνο τον εαυτό μου. Δεν μου έλειψε τίποτα. Γύρισα γιατί χρειάστηκε να δουλέψω για να ζήσω αλλά και γιατί θέλω. Αν δεν δούλευα, θα είχα μαραζώσει. Αυτό που με κρατάει ζωντανή και φρέσκια είναι ότι κάθε φορά είσαι κάποιος άλλος. Αυτό το πράγμα σου δημιουργεί πολύ μεγάλη ένταση.
Για το μέλλον της στην τηλεόραση, τις 3 Χάριτες και το Dolce Vita:
Νομίζω ότι έχω τελειώσει με την τηλεόραση, δεν νομίζω ότι έχω να κάνω κάτι άλλο. Αυτή τη στιγμή η Μίρκα κάνει τηλεόραση και θέατρο. Μου φαίνεται πάρα πολύ τώρα. Να φεύγω το πρωί και να γυρνάω 12 η ώρα σπίτι μου; Τότε το έκανα επειδή ήμουν πιο νέα.
Οι 3 Χάριτες και το Dolce Vita μου άρεσαν πάρα πολύ. Τώρα δεν νομίζω ότι μπορούν πια να γίνουν τέτοιες επιτυχίες. Δεν ξέρω, ίσως και να μπορούν. Νομίζω ότι είναι θέμα κοινού. Δεν ξέρω πώς ο κόσμος μπορεί να ενθουσιαστεί πια έτσι όπως είναι.
΄