«Στη ζωή, όπως και στην τέχνη, το ωραίο κινείται σε καμπύλες» έλεγε ο Edward Bulwer-Lytton, γύρω στο 1800. Έκτοτε τα πρότυπα άλλαξαν, τα ιδανικά μεγέθη ορίστηκαν για να αμφισβητηθούν ξανά και ξανά, μέχρι να δοθεί τελικά χώρος σε όλα εκείνα τα όμορφα κορίτσια που δεν έμπαιναν σε λεπτά καλούπια. Και το 36άχρονο plus size μοντέλο από τη Βραζιλία είναι ένα από αυτά.
AΠΟ ΤΗ ΒΑΛΙΑ ΖΑΜΠΑΡΑ
Τα τελευταία χρόνια η μόδα άρχισε (επιτέλους) να μοιράζει λίγη από την λάμψη της στην κανονικότητα. Σε γυναίκες καθημερινές, άβαφες, ατημέλητες, με παραπανίσια κιλά αλλά περίσσια αυτοπεποίθηση. Γιατί κορίτσια σαν την Fluvia Lacerda, που μεγάλωσαν φτωχικά αλλά με πολλή αγάπη, που ενώ όλα έδειχναν πως δεν μπορούσαν, ονειρεύτηκαν μια καλύτερη ζωή. Αυτά τα κορίτσια που πάλεψαν για να κερδίσουν έχουν δικαιωματικά μια θέση στους μεγάλους οίκους μόδας, στα περιοδικά και τα fashion shows. Κι ας έμοιαζε κάποτε με φουτουριστικό αστείο.
Μεγάλωσες στον Αμαζόνιο. Πες μου γι’ αυτά τα χρόνια.
Γεννήθηκα στο Ρίο, αλλά μετακομίσαμε με τη μητέρα μου και τα δύο αδέρφια μου στον Αμαζόνιο. Μετά το σχολείο πηγαίναμε στο ποτάμι για ψάρεμα, κάναμε εκδρομές, δεν είχαμε τηλεόραση. Μεγαλώσαμε ελεύθεροι.
Και τελικά πώς έγινες plus size μοντέλο;
Όταν έφτασα στη Νέα Υόρκη, καθάριζα σπίτια, δούλευα σε εστιατόρια, κρατούσα παιδάκια. Μια μέρα, γυρνώντας από τη δουλειά, ήμουν στο λεωφορείο, με πλησίασε μια κοπέλα και με ρώτησε «τι νούμερο φοράς;», εξηγώντας μου ότι δούλευε σε ένα περιοδικό που έψαχνε για plus size μοντέλα. Μου έδωσε την κάρτα της και μου είπε «κάν’ το, γιατί σίγουρα θα φτάσεις ψηλά». Το αστείο με αυτή την ιστορία είναι ότι όλο αυτό δεν θα είχε συμβεί αν δεν είχα καθυστερήσει και δεν είχα πάρει το επόμενο λεωφορείο. Δεν θα την είχα συναντήσει ποτέ. Δεν θα είχα ζήσει ποτέ αυτή τη μία στιγμή που άλλαξε όλη μου τη ζωή.
Θέλει θάρρος να είσαι plus size μοντέλο;
Φυσικά και θέλει. Άλλα είχα πάντα θάρρος από παιδί. Όταν έχεις περάσει από τόσες δυσκολίες και έχεις μεγαλώσει τόσο φτωχά όσο εγώ, σε κάνει η ζωή θαρραλέο. Πρέπει να μάθεις να επιβιώνεις.
Είχες πάντα παραπανίσια κιλά;
Ναι. Ήμουν το παιδί με τα παραπάνω κιλά στην οικογένεια. Και, παρότι η μαμά μου ήταν χορεύτρια κλασικού μπαλέτου, δεν την θυμάμαι ποτέ να κοιτιέται στον καθρέφτη και να λέει «πρέπει να χάσω τα δύο κιλά που πήρα». Επίσης ήταν μια μαμά που δεν με έκρινε ποτέ για τα κιλά μου γιατί αυτό που την ενδιέφερε ήταν η υγεία μου. Κι εγώ ήμουν πάντα υγιής. Οι μοναδικοί κανόνες στο σπίτι μας ήταν να γυμναζόμαστε και να διαβάζουμε βιβλία. Δεν είχαμε τηλεόραση, άρα δεν είχαμε πρότυπα. Ακόμα και τώρα δεν πίνω αναψυκτικά, δεν τρώω junk food, τα πάντα μαγειρεύονται στο σπίτι μου με βιολογικά προϊόντα. Καβαλάω το ποδήλατό μου και το φορτώνω με οργανικά προϊόντα.
Δεν μπορεί, θα τρως γλυκά όμως.
Όχι, δεν είμαι φαν.
Έτσι όπως μου τα λες, δεν θα έπρεπε να είσαι plus size μοντέλο πάντως.
Μπερδεύεσαι κι εσύ όπως πολλοί. Δεν είναι ανάγκη να τρως junk για να έχεις περισσότερα κιλά. Αρκεί να αγαπάς το φαγητό και να δοκιμάζεις. Όταν μετακόμισα στην Αμερική έβλεπα τόσο κόσμο να τρώει όλες αυτές τις βλακείες και απορούσα. Εμείς έχουμε μάθει να τρώμε υγιεινά. Η διατροφική μου αμαρτία είναι το ψωμί.
Υπήρξες ποτέ θύμα bullying; Γιατί τα παιδιά είναι πολύ σκληρά με όποιον δεν τους μοιάζει.
Τα παιδιά μιμούνται συμπεριφορές των γονιών τους. Εγώ έμαθα στο σπίτι μου να έχω μια ισχυρή προσωπικότητα και μάλλον τα παιδιά με φοβόντουσαν. Ίσως έλεγαν πίσω από την πλάτη μου πράγματα. Δεν μπορώ να ανακαλέσω ούτε μια στιγμή να γυρνάω σπίτι μου κλαίγοντας γιατί κάποιο παιδί με πρόσβαλε για τα κιλά μου.
Ένιωσες ποτέ ανασφάλεια με τους άντρες λόγω των κιλών σου;
Ποτέ. Αν κάποιος με κρίνει για τα κιλά μου δεν τον θέλω αρχικά εγώ στη ζωή μου. Πέρασα πολλά που με έκαναν να εκτιμήσω το σώμα μου και αυτό που είμαι. Η ζωή είναι μικρή και μπορεί να τη χάσεις οποιαδήποτε στιγμή, για να ασχολούμαστε με τόσο ανούσια πράγματα. Η καρδιά μου χτυπάει κάθε πρωί, έχω ένα μυαλό που μπορεί να μάθει τόσα πράγματα, παίρνω και δίνω αγάπη, μέσα από αυτό το σώμα έδωσα ζωή. Ποιος είναι αυτός που θα μου πει ποιο είναι το ιδανικό βάρος και πόσο πρέπει να ζυγίζω; Είναι ευτυχισμένος από τη ζωή του; Αγαπάει; Αγαπιέται; Έχει παιδιά; Ποιος είναι αυτός που θα κρίνει το δικό μου σώμα; Το σώμα μου έχει πίσω του την ιστορία της ζωή μου. Δεν με νοιάζει αν είμαι χοντρή, αν έχω κυτταρίτιδα ή ραγάδες, γιατί έχω ένα υπέροχο μυαλό που έχει καταφέρει πολύ σημαντικά πράγματα και έχει ξεπεράσει χιλιάδες δυσκολίες.
Σε θαυμάζω, γιατί το instagram μάς έχει καταστρέψει την αυτοπεποίθηση. Πάντα υπάρχει κάποια καλύτερη από σένα εκεί έξω.
Άκου. Δεν μιλάω συχνά γι’ αυτό. Έχασα τον δεύτερο σύζυγό μου ξαφνικά και από τότε δεν θεωρώ τίποτα δεδομένο σε αυτήν τη ζωή. Τίποτα απολύτως. Εκτιμώ την κάθε μου στιγμή. Δεν μπορώ να χάσω ένα λεπτό από αυτή που δεν θα το ξαναέχω ποτέ, για να ασχοληθώ με τη γαμημένη κυτταρίτιδα. Υπάρχουν πράγματα που τα χάνεις και δεν αντικαθίστανται ποτέ. Δεν με νοιάζει να δείχνω τέλεια για να μην κριθώ από τους άλλους. Να μοιάζω με μια καλύτερη από μένα. Τα έχω καταφέρει πολύ καλά στη ζωή μου για να το κάνω αυτό. Έχω ξεπεράσει εξαιρετικές δυσκολίες. Δεν επιτρέπω στον εαυτό μου να στέκεται μπροστά από έναν καθρέφτη και να λέει πώς είσαι έτσι. Γιατί αυτός ο άνθρωπος στον καθρέφτη πληρώνει τους λογαριασμούς μου, έχει φίλους, ταξιδεύει μαθαίνει. Δεν με ενδιαφέρει η γνώμη κανενός. Κανενός όμως.
Έχεις πει πολλές φορές ότι πέρασες δύσκολα. Μπορώ να ρωτήσω ποια ήταν η στιγμή που σε άλλαξε σαν άνθρωπο;
Ήταν πολύ δύσκολο να βλέπω τη μητέρα μου να προσπαθεί να μεγαλώσει μόνη της πολύ φτωχικά τρία παιδιά και παρόλα αυτά να αποφασίζει να σπουδάσει στο ανοιχτό πανεπιστήμιο. Πόσα βράδια την είδα πάνω από τα βιβλία της να κλαίει κρυφά για να μη μας στενοχωρήσει. Και ποτέ δεν παραπονέθηκε για τίποτα. Ποτέ δεν είπε ότι κουράστηκε. Πάντα έλεγε «όλα καλά. Δεν μπορούμε να πληρώσουμε το ρεύμα αυτό τον μήνα, αλλά θα πληρώσουμε το νερό». Ό,τι έκανα, το έκανα πρώτα για εκείνη. Για να μπορέσω να την κάνω κάποια στιγμή να αναπνεύσει.
Ήταν δύσκολο να την αφήσεις πίσω στη Βραζιλία για να πας Νέα Υόρκη;
Πολύ. Αλλά ήθελα να αλλάξω τη ζωή μας. Της είχα πει ότι ήθελα να σπουδάσω αγγλικά, αλλά ήξερα ότι με 300 δολάρια που είχα στην τσέπη δεν θα μπορούσα ποτέ να σπουδάσω τίποτα. Ήθελα όμως να δουλέψω σκληρά και να έχω την ευκαιρία να αλλάξω τα πάντα μας. Υπήρχαν μέρες που δούλευα σε τρεις διαφορετικές δουλειές, 24 ώρες συνεχώς για να μην την ξαναδώ ποτέ έτσι όπως την έβλεπα τότε που ήμουν μικρή.
Τώρα μένει μαζί σου;
Όχι. Γνώρισε έναν εξαιρετικό άνθρωπο και παντρεύτηκαν, μένει κοντά μου στη Νέα Υόρκη, και ταξιδεύει με τον άντρα της που την αγαπάει πολύ.
Θυμάσαι το δώρο που έκανες στον εαυτό σου με τα πρώτα σου χρήματα;
Πήγα τη μητέρα μου στο Παρίσι για να παρακολουθήσει μια παράσταση κλασικού μπαλέτου που πάντα ήθελε. Δεν υπάρχει μεγαλύτερη χαρά από το να βλέπεις τους ανθρώπους που αγαπάς ευτυχισμένους.
Είσαι πολύ δοτική.
Ναι, γιατί αυτό με κάνει χαρούμενη. Τώρα πια που ταξιδεύω τόσο και συνεργάζομαι με εκατοντάδες εταιρείες που μου στέλνουν χιλιάδες ρούχα, πετάω πάντα με καμιά δεκαριά υπέρβαρες βαλίτσες για Βραζιλία, γιατί μου αρέσει να δίνω σε παλιές μου φίλες και να τις βλέπω να χαίρονται.
Βγάζεις πια καλά λεφτά από τη δουλειά σου;
Ναι αρκετά, ώστε να ζούμε όλοι μια πολύ άνετη ζωή.
Δεν είναι μεγάλος ο ανταγωνισμός;
Όχι και τόσο. Είμαστε συνολικά 7-10 μοντέλα που ζουν αποκλειστικά από αυτήν τη δουλειά. Είναι ακόμα μια σχετικά μικρή βιομηχανία και μη νομίζεις είναι μια δουλειά πολύ απαιτητική. Δεν πρέπει απλώς να έχεις ένα ωραίο πρόσωπο και παραπανίσια κιλά.
Τα plus size μοντέλα έχουν πολλή πέραση τώρα τελευταία. Υπάρχει μια στροφή στη βιομηχανία της μόδας;
Φταίνε τα social media, φταίνε και οι καιροί που είναι δύσκολοι και δεν μπορούν πια να κλείνουν τα μάτια σε ένα καταναλωτικό κοινό που θέλει να αγοράσει αλλά δεν του διατίθενται προϊόντα στο νούμερό του. Είμαστε όλοι άνθρωποι με ίσα δικαιώματα. Δεν γινόταν να αποφευχθεί αυτή η ανάγκη.
Υπάρχουν αγορές που δεν είναι ανοιχτές σε plus size μοντέλα;
Υπάρχουν. Είναι εντυπωσιακό, για παράδειγμα, ότι στην Ελλάδα, ας πούμε, δεν έχετε ένα γνωστό plus size μοντέλο.
Στη Βραζιλία που έχει διαφορετικά πρότυπα ομορφιάς, πολύ πλαστικά, υπάρχουν;
Θα σου πω το εξής. Το 2006 υπήρχαν στη Βραζιλία μόλις 6 μικρές εταιρείες για γυναίκες με περισσότερα κιλά. Το έβαλα σκοπό ζωής να αλλάξει αυτό. Μίλησα σε εκπομπές, εμφανίστηκα σε shows ξανά και ξανά. Σήμερα υπάρχουν περίπου 120 εταιρείες. Κι αυτό είναι μια νίκη.
Στα συμβόλαιά σου με τα πρακτορεία, υποχρεώνεσαι να έχεις ένα συγκεκριμένο βάρος;
Δεν υποχρεώνομαι για τίποτα κι από κανέναν, αλλά όπως συμβαίνει σε κάθε μοντέλο πρέπει να έχεις κάποιες συγκεκριμένες διαστάσεις.
Με τους haters στο instagram πώς τα πας; Έχεις;
Ναι, αλλά έχω και κάποιους ανθρώπους που με βοηθούν με τα social και σβήνουν όλα αυτά τα μηνύματα που θα με στενοχωρήσουν. Εγώ απλώς με όλους αυτούς τους ανθρώπους σκέφτομαι «αφού δεν σου αρέσω, γιατί βλέπεις το instagram μου;».
Στο DOWN TOWN που κυκλοφορεί.