Βασικά για να είμαι ειλικρινείς σε γενικές γραμμές μόνο θετικά πράγματα μπορώ να σκεφτώ για την παρέα του Ράδιο Αρβύλα:
Είναι αστείοι, έξυπνοι σε μια τηλεόραση που αποθεώνει τη βλακεία, εύστοχοι στα σχόλια και στα video, ακριβοδίκαιοι σε ό,τι αφορά τα πολιτικό κράξιμο και δεν χαρίστηκαν ούτε στην προηγούμενη κυβέρνηση ούτε και στην τωρινή. Κάνουν τη διαφορά, μιλούν ανοιχτά για πράγματα που πονάνε, αυτοσαρκάζονται, είναι θαρραλέοι και τολμούν να καταδικάζουν συμπεριφορές από ομάδες και ανθρώπους χωρίς να φοβούνται ότι θα στεναχωρήσουν ή θα χάσουν μέρους του κοινού τους. Γιατί είναι αλήθεια, οι παρουσιαστές εκπομπών λειτουργούν λίγο πολύ σαν διπλωμάτες και σαν υπεύθυνοι δημοσίων σχέσεων. Μη χάσουν την πελατεία στους, μη θίξουν κάποιους, μην τρομάξουν άλλους, μη παραχαϊδέψουν τρίτους.
Όμως το πιο βασικό για μένα είναι πώς όλη η ομάδα και κυρίως ο Αντώνης Κανάκης, είναι εξαιρετικά αξιοπρεπείς και παρουσιαστές και προσωπικότητες. Δεν σπατάλησαν τη φήμη τους σε ανούσια πράγματα και σε περιττές σαχλαμάρες, δεν αναλώθηκαν σε συνεντεύξεις και σε κοσμικότητες, δεν θεώρησαν χρέος τους να σχολιάσουν την ελληνική πραγματικότητα όπου βρουν μικρόφωνο. Κι αυτό είναι τόσο σπάνιο, σαν να βρίσκεις πετρέλαιο στην αυλή του σπιτιού σου.
Αντίθετα χρησιμοποίησαν τη φήμη τους και τη δύναμη της εκπομπής βοηθώντας κόσμο που το είχε πραγματικά ανάγκη. Δεν ξεχνάω ότι διέθεσαν όλο το ποσό που εισέπραξαν από μια διαφήμιση κινητής τηλεφωνίας σε φιλανθρωπικό σκοπό, ούτε ξεχνάω το γεγονός ότι στηρίζουν συνεχώς σωματεία, οργανώσεις και ομάδες που το χρειάζονται.
Αυτά είναι τα καλά νέα γιατί υπάρχουν και τα κακά, άλλωστε σε όλες τις ωραίες ιστορίες υπάρχει ένας δράκος.
Έτσι στην τελευταία εκπομπή τους είδα 2-3 φάουλ και τα είδα σαν τηλεθεατής για να μην παρεξηγιόμαστε.
Αρχικά άκουσα ένα διάγγελμα για τους επικριτές της εκπομπής και για το φανατισμό που υπάρχει. Μέχρι εδώ όλα καλά, όμως επειδή λένε ότι ο διάβολος κρύβεται στις λεπτομέρειες, υπήρχε μια φράση που είπε ο Αντώνης πριν αρχίσει τον λόγο του. Μια φράση που σημαίνει πολλά για το πώς βλέπεις το ρόλο σου και την επιρροή σου στα πράγματα.
«Η σάτιρα υπάρχει για να κρίνει την εξουσία» μας είπε και πίσω από αυτή τη φαινομενικά αθώα φράση, κρύβεται η μεγαλομανία της έπαρσης και η δύναμη της επιρροής που έτσι και αλλιώς έχουν οι εκπομπές με μαζική επιτυχία όπως η δική τους.
Πίσω από την «υποχρέωση» να κρίνουν την εξουσία ενυπάρχει μια ανάγκη, που οι Ράδιο Αρβύλα εκλαμβάνουν μάλλον σαν ηθική οφειλή. Σαν να χρεώνονται μια ειδική σταυροφορία με την ιερή αποστολή που έχει σκοπό να διορθώσει τις ατέλειες του συστήματος. Κανείς δεν τους επιφόρτισε με αυτό το καθήκον και δεν θα πρέπει να αισθάνονται έτσι –αν τυχόν νιώθουν έτσι. Το σύνδρομο του μεσσία δεν ωφέλησε ποτέ κανέναν και μεταξύ μας η σάτιρα φυσικά και θα κρίνει την εξουσία, αλλά αυτός δεν είναι ο μοναδικός, ούτε ο κύριος λόγος ύπαρξής της. Την εξουσία την κρίνει ο πολιτικός λόγος, ο ψηφοφόρος, η αντιπολίτευση. Η σάτιρα παρατηρεί από πολύ κοντά, σχολιάζει, καυτηριάζει, κανιβαλίζει , τρολάρει . Όταν η σάτιρα κρίνει, κουνάει το δάχτυλο με αυστηρότητα, δείχνει τι θεωρεί σωστό και λάθος δεν είναι χιούμορ, είναι κήρυγμα.
Το δεύτερο φάουλ αφορούσε τη Ραχήλ Μακρή και τη lifestyle φωτογράφησή της. Πέρα από την πλάκα που έτσι και αλλιώς το σηκώνει το θέμα, τα σχόλια στράφηκαν σε λαϊκίστικες πρακτικές: Aποκορύφωμα το σχόλιο ότι η ατάκα της Ραχήλ ότι είναι γκαζοφονιάς, θα πρέπει να την πει στις μανάδες που έχασαν τα παιδιά της από την ταχύτητα. Αυτό σχόλιο ήταν άκυρο, λαϊκίστικο, προβοκατόρικο και ταιριάζει περισσότερο στο Άδωνη Γεωργιάδη παρά στην παρέα απ τη Θεσσαλονίκη.
Δεν γίνεται να απομονώνεις μια ατάκα και να την συγκρίνεις με το αίμα των νεκρών. Με την ίδια λογική το video που έπαιξε η εκπομπή με τίτλο «Μετανάστες στον Ήλιο» και αφορούσε τους μετανάστες που λιάζονται στην Ομόνοια, ήταν κακόγουστο και άτοπο ή μάλλον η σωστή λέξη είναι ανάρμοστο, όταν ακόμη ξεβράζονται εκατοντάδες πτώματα στις ακτές της Ιταλίας από το ναυάγιο. Δεν γελάς με τη εικόνα ενός εξαθλιωμένου μετανάστη, που μιλάει με χαμηλωμένα μάτια. Δεν γελάς με αυτά τα θλιμμένα πρόσωπα με τις τσακισμένες ιστορίες, ούτε όταν ακούς αστείο voice over.
Όπως η ομορφιά ενυπάρχει στην ασχήμια έτσι και η σάτιρα ενυπάρχει στην σοβαρότητα και στην καταγέλαστη θλίψη της πρακτικότητας.
Και δεν το λέω σαν συμβουλή (προς θεού άλλωστε) αλλά σαν υπενθύμιση σε μια παρέα που κατόρθωσε πολλά και από την οποία περιμένουμε ακόμη περισσότερα, όπως περιμένουμε από εκείνους που αγαπάμε και θαμάζουμε!
Δες ΕΔΩ για τους πρωταγωνιστές της ελληνικής τηλεόρασης! Ηλίθιοι ή ειλικρινείς;