Ο χωρισμός είναι ένα αναπόσπαστο κομμάτι στον έρωτα. Έτσι είναι και έτσι θα είναι. Εμείς οι άντρες όταν (κατά κύριο λόγο) μας αφήνετε, πονάμε, στεναχωριόμαστε, παθαίνουμε ψυχολογικό meltdown αλλά ΔΕΝ δίνουμε δεύτερη ευκαιρία ποτέ.
Εντάξει, ας μην κοροϊδευόμαστε. Αν μια σχέση είναι για πολλά χρόνια ή πολύ έντονη δεν ξεχνιέται. Ακόμη και αν φύγετε γυναίκες (ή και εμείς) πάντα θα υπάρχει σαν σκέψη το παλιό, το περασμένο. Αυτό που μας έκανε όσα είμαστε σήμερα. Ναι, νοσταλγία λέγεται. Για εσάς είναι ρομαντικό αυτό. Για εμάς όμως είναι ένα τέλος. Γιατί; Απλά και κατανοητά γυναίκες: Μην έχετε ελπίδες για δεύτερη ευκαιρία αν φύγετε για αυτούς τους λόγους:
-Είναι θέμα αξιοπρέπειας
Βασικότερο. Εμείς οι άντρες έχουμε το θέμα της αξιοπρέπειας πάνω από το οτιδήποτε. Όταν φεύγετε (όπως και αν φεύγετε) εμείς πληγωνόμαστε, όπως και η αξιοπρέπεια μας. Ναι, προσπαθούμε να την διατηρήσουμε. Πονάμε, αλλά το παλεύουμε. Αν μια μέρα ζητήσετε επανασύνδεση ή απλά έναν καφέ δεν θα το έχετε. Γιατί θα μας θυμίζετε για πάντα το απλό: Την γυναίκα που μας παράτησε.
-Αποτύχαμε μια. Να αποτύχουμε και δεύτερη;
Είναι ξεκάθαρο πως για να φύγατε μια φορά, δεν περνούσατε καλά. Οι πιθανότητες να φύγετε και δεύτερη είναι τεράστιες. Είδαμε την πλάτη σας και το σαρδόνιο χαμόγελο όταν λέγατε «Σόρυ». Να το δούμε και μια δεύτερη γιατί; Για να το εμπεδώσουμε; Πιστέψτε με, το θυμόμαστε από την πρώτη φορά πάρα πολύ καλά…
-Να σας κάνουμε… τι;
Άντε και γυρνάτε. Άντε και σας δεχόμαστε (NOT). Να σας κάνουμε τι; Να μας πείτε τι ωραία που περνάγατε μόνες; Ή ακόμη χειρότερα για κάποιον άλλον που τα είχατε; ΟΚ, και εμείς δεν θα μείνουμε μόνοι μας, αλλά ειλικρινά να κάνουμε τι; Να συνεχίσουμε από εκεί που μείναμε; Αυτό εκεί στο τέλος του διαδρόμου που γνέφει είναι ο χωρισμός…
-Δεν νιώθουμε πια τίποτα
Εμείς οι άντρες είμαστε μεγάλοι εγωιστές. Πιθανότατα θα σας παρακαλέσαμε πριν φύγετε. Είπατε όχι, γιατί προφανώς δεν είστε μαζί μας. Αυτή η στιγμή δεν θα αλλάξει, αλλά είναι βάλσαμο για να προχωρήσουμε. Και θα προχωρήσουμε. Κάθε φορά που σας θυμόμαστε πετάγεται αυτή η σκηνή. Και ως δια μαγείας σταματάμε να νιώθουμε όσα για εσάς. Όταν λοιπόν θα γυρίσετε (αν και εφόσον) να ξέρετε ένα πράγμα: Ο άνθρωπος που θα συναντήσετε (αν δεχτεί) είναι άλλος. Σίγουρα δεν είναι αυτός που ξέρατε.
-Ερωτευτήκαμε και εμείς…
Γυναίκες η ζωή προχωράει. Μας το δείξατε εσείς άλλωστε με τον τρόπο σας. Εμείς τι να κάνουμε; Κλάψαμε, ήπιαμε (πολύ), κάποια άλλη γυναίκα θα δει αυτά που δεν είδατε σε εμάς. Και ξέρετε κάτι; Η γυναίκα που βρίσκεται στη ζωή μας μετά από έναν χωρισμό, είναι πιο σημαντική από την πρώην. Γιατί πολύ απλά, εκείνη κατάφερε να μας κάνει να χαμογελάσουμε και να ερωτευτούμε. Ναι άδικο να κάνουμε συγκρίσεις. Όπως άδικο ήταν όταν της κάνατε και εσείς…
Για να κάνουμε και long story short
Γυναίκες όταν αγαπάμε, αγαπάμε. Όταν φεύγετε κόβεται ένα κομμάτι του εαυτού μας. Για να συνεχίσουμε (γιατί η ζωή συνεχίζεται και σας το γράφει άνθρωπος με φοβερά κολλήματα) το θάβουμε. Και είναι πολύ καλά εκεί που είναι. Γιατί να το ξεθάψουμε; Δεν υπάρχει επιστροφή όσο και αν σας αγαπάμε ή αγαπήσαμε. Επιλέξατε και επιλέγουμε. Η δράση φέρνει αντίδραση.
Όλοι γίνονται πρώην για κάποιο λόγο. Αλλιώς αν αγαπούσαν (και αγαπούσαμε, να είμαστε δίκαιοι) θα ήταν νυν.
Καμία επανασύνδεση δεν προχώρησε ποτέ. Δεν θα αλλάξει αυτό. Οι επιστροφές είναι κακές και για τους δυο.
Οπότε χαμογελάστε και προχωρήστε παίδες. Άντρες και γυναίκες. Όποιος μας αγαπάει είναι εδώ. Δεν κάνει περατζάδες…
ΥΓ: Αφήστε τις εκδικήσεις και τις βλακείες! Αυτά γίνονται μόνο στα ελληνικά έργα!
ΥΓ 1: Και όπως τραγουδάει και η Πάολα (ναι, Πάολα) "Είχες μια ευκαιρία, την άφησες να φύγει, όταν μια πόρτα κλείνει, μια άλλη πάντα ανοίγει". Νόμος...
Δείτε ΕΔΩ τα σημάδια πως σας έχουμε βαρεθεί