Φώτης Θαλασσινός: Η ομοφυλοφιλία είναι αρετή

Ο αιρετικός συγγραφέας εξομολογείται τα «ανομολόγητα» της ζωής του, λίγο πριν τα ανεβάσει στη θεατρική σκηνή.
Φώτης Θαλασσινός: Η ομοφυλοφιλία είναι αρετή



Ο Φώτης Θαλασσινός είναι βραβευμένος συγγραφέας επτά συνολικά βιβλίων που κυκλοφορούν από τις εκδόσεις «Οδός Πανός». Τα δύσκολα παιδικά του βιώματα, οι ήρωες των βιβλίων που διάβαζε από μικρός και η φιλία του με τον ποιητή Γιώργο Χρονά καθόρισαν όχι μόνο τη μετέπειτα, συγγραφική του πορεία αλλά και την ίδια του τη ζωή. Μια ζωή βγαλμένη από παραμύθι με τραυματική αρχή και αβέβαιο τέλος.  

 Από τη Φανή Πλατσατούρα 
 
To παιδί χωρίς όνομα 

«Μεγάλωσα με τη μυρωδιά του χαρτιού. Ο πατέρας μου είχε το δικό του βιβλιοπωλείο στην Κω. Από μικρό παιδί ένιωθα παράξενος. Ήθελα να είμαι κοινωνικός όπως όλα τα παιδιά της ηλικίας μου αλλά δεν τα κατάφερνα. Τα μεγάλα προβλήματα άρχισαν όταν συνειδητοποίησα ότι μου αρέσουν τα αγόρια. Στα δέκα μου ένιωθα πια, ότι η ομοφυλοφιλία είναι ελάττωμα. Έπρεπε λοιπόν, να βρω έναν ρόλο που να δικαιολογεί αυτό το ελάττωμα. Αποφάσισα να γίνω ένα «φανταστικό πλάσμα της νύχτας» και αυτός ο ρόλος μου έδωσε τη δύναμη να συνεχίσω να είμαι όσο παράξενος θέλω, σε ένα μικρό νησί όπως η Κως. Όλα αυτά μέχρι τη μέρα που η μητέρα μου αναγνώρισε τα πρώτα θηλυπρεπή στοιχεία πάνω μου. Εκεί άρχισε ένα ανελέητο μπούλινγκ από την ίδια την οικογένειά μου. Μπήκαν στο στόμα της μητέρας μου λέξεις που με ταλαιπωρούν μέχρι σήμερα. Δεν είχα πια, όνομα. Δεν ήμουν ο Φώτης αλλά «η γυναικούλα», «η γυναίκα», «ο γυναικωτός». Ένιωθα ντροπή ακόμη και που υπήρχα. Φυσικά και όλο αυτό με μπλόκαρε συναισθηματικά. Στην Κω δεν είχα ποτέ, ερωτική σχέση με κανέναν. Όταν πήγα να σπουδάσω ηλεκτρολόγος - μηχανικός στο Πανεπιστήμιο της Ξάνθης, έλεγα στους συμφοιτητές μου ψέματα ότι μου αρέσει το τάδε κορίτσι. Μια ζωή πάλευα να γίνω αποδεχτός. Την πρώτη μου ολοκληρωμένη σχέση την έκανα στα 23 μου όταν ήρθα πια, στην Αθήνα. Τότε συνειδητοποίησα ότι η ομοφυλοφιλία δεν είναι ντροπή. Σήμερα μάλιστα, θα έλεγα ότι η ομοφυλοφιλία είναι αρετή και φυσική ανάγκη». 


 
Το ένοχο μυστικό 

«Θέλω να φωνάξω δυνατά «ζήστε τη ζωή σας ελεύθερα». Αυτό είναι το δικό μου μήνυμα. Ξέρεις πόσοι άνθρωποι έχουν χάσει τη ζωή τους επειδή δεν αποδέχτηκαν ποτέ, οι γύρω τους ότι είναι ομοφυλόφιλοι; Τέτοιες αυτοκτονίες είναι στην ημερήσια διάταξη. Μια μερίδα ομοφυλόφιλων έχουν περάσει τόσα πολλά, που σχεδόν μπορούν να ειδωθούν ως σύγχρονοι ιερομάρτυρες. Έχουν βιώσει τον πόνο στο πετσί τους γι΄ αυτό και γίνονται στο τέλος, οι άνθρωποι που αναγνωρίζουν ένα δικαίωμα σε κάθε απελπισμένη φωνή. Δεν θα ξεχάσω ποτέ μια εικόνα. Τον πατέρα μου να κρύβει μέσα σε ένα ντουλάπι τα βιβλία μου. Ήταν το 2007 και μόλις, είχε κυκλοφορήσει το βιβλίο μου «Λούπα». Περιέγραφε ουσιαστικά ερωτικές ιστορίες από τη ζωή μου. Παρήγγειλε εβδομήντα τεμάχια για το βιβλιοπωλείο του και όταν διάβασε τι εξομολογούμουν μέσα στις σελίδες, τα έκρυψε βιαστικά. Μέχρι το τέλος της ζωής του, δεν αποδέχτηκε ότι είμαι ομοφυλόφιλος. Δεν τόλμησα βέβαια, να του το εξομολογηθώ ποτέ. Ήταν πάντα, το ένοχο μυστικό». 
 
Οι απόπειρες αυτοκτονίας 

Από τα 17 μου ακόμη, άρχισα τις επισκέψεις στους ψυχιάτρους. Βλέπεις για τους γονείς μου η ομοφυλοφιλία ισούταν με πεζοδρόμιο και ναρκωτικά. Για εκείνους ήμουν «ο ομοφυλόφιλος», δηλαδή «ο άρρωστος». Όλη αυτή η γενικευμένη πίεση με οδήγησε δυο φορές σε ολική κατάρρευση και στη συνέχεια, στην κλινική «Γαλήνη» (πριν καν, κλείσω τα 25 μου χρόνια) με τη διάγνωση «κατάθλιψη μείζονος βαθμού». Ύστερα ξανά στην στρατιωτική κλινική της Πεντέλης στον ένατο μήνα της θητείας μου. Πήρα τελικά, Ι5 και απολύθηκα. Σήμερα επισκέπτομαι ακόμη, ψυχολόγο και πλέον η διάγνωση είναι «μεταιχμιακή διαταραχή προσωπικότητας». Τον χρειάζομαι τον ψυχολόγο γιατί υπάρχουν ακόμη, φορές που τα βλέπω όλα μαύρα. Φορές που στο μυαλό μου επανέρχονται οδυνηρές μνήμες και εικόνες. Και εκείνη η λέξη που φώναζε η μάνα μου. Μια, δυο, τρεις, τέσσερις φορές προσπάθησα να αυτοκτονήσω με χάπια. Η πρώτη απόπειρα έγινε, πριν τέσσερα χρόνια. Ο λόγος ήταν ότι όσο μακριά και αν κοιτούσα το μέλλον, δεν έβρισκα διέξοδο. Ήταν όλα σκοτεινά. Θα πεις ότι είμαι αδύναμος χαρακτήρας αλλά δεν είμαι. Στην αυτοκτονία με οδηγούν οι οδυνηρές καταγραφές από το παρελθόν. Δεν μπορούν να σβηστούν πια, αυτές οι καταγραφές. Έχουν γίνει κομμάτι του εγκεφάλου μου, της μνήμης μου, των νευρών μου. Και αυτό το «γυναικωτός» εξακολουθεί να με λιώνει από τον πόνο…».  
 
Ο Φώτης Θαλασσινός θα παρουσιάσει το πρώτο του θεατρικό έργο με τίτλο «Ξένο Αίμα» στις 27 Σεπτεμβρίου (ώρα 21.15 μ.μ.) στο θέατρο Vault.